Informacja Podatkowa XII 2019

MAŁY ZUS 2020

Mały ZUS 2020 w styczniu na starych zasadach

Składki od przychodu mogą opłacać osoby, w przypadku których przychód ten nie przekroczył w poprzednim roku kwoty równej 30-krotności minimalnego wynagrodzenia (w styczniu 2020 roku limit wyniesie 67 500 zł). Zgłoszenia do”małego ZUS’ należy dokonać do 8 stycznia 2020 r. z kodem 0590/0592

Zgodnie z art. 18c ust. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych do małego ZUS nie mogą zgłosić się przedsiębiorcy:

• prowadzący w poprzednim roku działalność gospodarczą przez mniej niż 60 dni,
• korzystający z preferencji w opłacaniu składek,
• wykonujący pracę na rzecz byłego pracodawcy,
• korzystający z opodatkowania w formie karty podatkowej i jednocześnie zwolnieni z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Prawdopodobnie od 1 lutego 2020 r. wejdą w życie przepisy „mały ZUS plus”.

Wejście w życie nowych przepisów od 1 lutego 2020 r.  oznacza, że w styczniu przedsiębiorcy będą mogli skorzystać z tej ulgi na starych zasadach.

Od 1 lutego 2020 r. warunkiem jaki musi spełnić przedsiębiorca, aby skorzystać z małego ZUS jest osiągnięcie w poprzednim roku kalendarzowym przychodu nie wyższego niż 120 tys. zł.  Zgodnie z art. 18c ust 9 ustawy roczny limit przychodu powinien zostać pomniejszony proporcjonalnie do liczby dni prowadzenia działalności w poprzednim roku. Wynik należy zaokrąglić do pełnych groszy.

Zgłoszenie do małego ZUS 2020 – na początku wprowadzenia małego ZUS bardzo ważne było zgłoszenie się do niego w odpowiednim terminie i z odpowiednim kodem, tj. w ciągu 7 dni od dnia zaistnienia zmiany z kodem tytułu ubezpieczenia 05 90 lub 05 92, jeśli przedsiębiorca miał prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy. W przypadku, gdy przedsiębiorca nie zarejestrował się w terminie do 8 stycznia 2019 (osoby opłacające duży ZUS), lub do 7 dni po rozpoczęciu/odwieszeniu działalności, wówczas na możliwość skorzystania ze składek od przychodu musiał czekać do rozpoczęcia kolejnego roku kalendarzowego. Takie same zasady obowiązują w styczniu 2020.
Aby skorzystać z małego ZUS w styczniu 2020 należy zgłosić się do tej ulgi najpóźniej 8 stycznia!

Natomiast zgłoszenie do małego ZUS plus musi nastąpić do końca lutego lub do ostatniego dnia miesiąca, w którym rozpoczęto/wznowiono działalność gospodarczą.

Art. 5 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej:

Ubezpieczony, o którym mowa w art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, który ustala na 2020 r. podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe zgodnie z art. 18c ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą i:
1) przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy ustalał podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w sposób inny niż określony w art. 18c ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym zawiadamia Zakład Ubezpieczeń Społecznych o zmianie danych dotyczących tytułu ubezpieczenia przez złożenie zgłoszenia wyrejestrowania i ponownego zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych, o którym mowa w art. 36 ust. 14 ustawy zmienianej w art. 1, zawierającego prawidłowe dane,
2) rozpoczął lub wznowił prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w lutym 2020 r., dokonuje zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych, o którym mowa w art. 36 ust. 4b ustawy zmienianej w art. 1

− w terminie do końca lutego 2020 r.

Dodatkowo wyjaśnione zostało, że jeśli „termin określony w ust. 1 jest krótszy niż 7 dni, ubezpieczony składa zgłoszenie wyrejestrowania i ponownego zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych albo zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych, w terminie 7 dni odpowiednio od zaistnienia zmiany danych albo od daty powstania obowiązku ubezpieczenia.”.

Przedsiębiorcy zatrudnieni dodatkowo na etacie powinni zgłosić się do małego ZUS, jeśli w ciągu roku przewidują zakończenie umowy o pracę i będą chcieli skorzystać z tej ulgi. Jeśli nie zrobią tego w miesiącu odwieszenia/rozpoczęcia działalności lub do końca stycznia, wtedy na skorzystanie ze składek od dochodu będą musieli czekać do kolejnego roku.

Przykład – Pan Michał jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę z wynagrodzeniem wyższym niż minimalne. Umowa zawarta jest do 12.01.2020 roku. Po tym okresie zamierza prowadzić wyłącznie działalność gospodarczą. Aktualnie zgłoszony jest z kodem 05 10, jednak po zakończeniu stosunku pracy chciałby skorzystać z małego ZUS.

W takiej sytuacji powinien sporządzić następujące deklaracje zgłoszeniowe:

• deklarację ZUS ZWUA z kodem 05 10 xx, kod przyczyny wyrejestrowania 600, data wyrejestrowania 1.01.2020 r. (wysyłki należy dokonać do 8 stycznia!);
• deklarację ZUS ZZA z kodem 05 90 xx, data zgłoszenia 1.01.2020 r. (wysyłki należy dokonać do 8 stycznia!);
• deklarację ZUS ZWUA z kodem 05 90 xx, kod przyczyny wyrejestrowania 600, data wyrejestrowania 13.01.2020 r. (wysyłki należy dokonać w ciągu 7 dni od dnia powstania zmiany!);
• deklarację ZUS ZUA z kodem 05 90 xx, data zgłoszenia 13.01.2020 r. (wysyłki należy dokonać w ciągu 7 dni od dnia powstania zmiany!).

Od 1 lutego prawdopodobnie konieczne będzie ponowne przerejestrowanie celem zgłoszenia do małego ZUS-u plus, przy czym wysłać te dokumenty trzeba będzie do końca lutego.

Okres korzystania z małego ZUS – jeśli chodzi o okres korzystania z małego ZUS, to w dalszym ciągu pozostaje ograniczony do 36 miesięcy w ciągu 60 miesięcy prowadzenia działalności gospodarczej. Oznacza to, że po 3 latach korzystania z ulgi, przez kolejne 2 lata przedsiębiorca będzie zobowiązany do odprowadzania składek naliczanych ryczałtowo. Przy czym po upływie tych 2 lat ponownie będzie mógł skorzystać z ulgi.

Ustalenie podstawy wymiary składek –  mały ZUS 2020 przysługuje osobom, które nie przekraczają określonego progu przychodów. W styczniu zarówno limit jak i podstawa będzie wyliczana inaczej niż dla pozostałej części roku. Przedsiębiorca, który jest czynnym podatnikiem VAT, przychód określa wyłącznie na gruncie podatku dochodowego. Oznacza to, że nie wlicza się tu wartości VAT. Dodatkowo wartości przychodu/dochodu nie wliczają się kwoty osiągnięte z innych źródeł jak np. etat.

Aby ustalić podstawę wymiaru składek obowiązującą w styczniu konieczne będzie obliczenie dwóch wartości

1. Przeciętnego miesięcznego przychodu:

(roczny przychód z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w poprzednim roku kalendarzowym : liczba dni kalendarzowych prowadzenia pozarolniczej) x 30

2. Współczynnika na dany rok kalendarzowy

(prognozowane przeciętne wynagrodzenie ogłoszone w trybie art. 19 ust. 10 na dany rok kalendarzowy : minimalne wynagrodzenie obowiązujące w styczniu danego roku kalendarzowego) x 0,24

Przykład  – podatnik  w 2019 roku prowadził działalność przez 365 dni. W związku z tym, że działalność  jest prowadzona na małą skalę przedsiębiorca osiągnął przychód w wysokości 50 000 zł. Prognozowane miesięczne wynagrodzenie na 2020 r. wynosi 5 227 zł, a minimalne wynagrodzenie ustalone zostało na poziomie 2 600 zł. Jeśli w styczniu 2020 pan Antonii chce opłacać mały ZUS, to wyliczenia podstawy musi dokonać w następujący sposób:

• 50 000 zł (roczny przychód) / 365 dni (liczba dni prowadzenia działalności) x 30 dni = 4 109,59 zł
• 5 227 zł / 2 600 zł x 0,24 = 0,4825
  Podstawa składek ZUS za styczeń wyniesie 4 109,59 zł x 0,4825 = 1982,93 zł

Do samego ustalenia podstawy wymiaru składek społecznych od 1 lutego 2020 znaczenie będzie miał nie przychód, a dochód z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Wzór do wyliczenia podstawy wymiaru składek wygląda następująco:

roczny dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej uzyskany w poprzednim roku kalendarzowym : liczba dni kalendarzowych prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w poprzednim roku kalendarzowym)  x 30

Wynik tego działania zaokrąglić należy do pełnych groszy, po czym mnoży się go przez współczynnik 0,5. Wynik końcowy ponownie zaokrągla się do pełnych groszy.

Mały ZUS 2020 przewiduje jednak ważną zmianę w wyliczeniach – jeśli składki społeczne były w ciągu roku zaliczane do kosztów, wówczas dochód powinien zostać powiększony o ich wartość.

Podstawa wymiaru składek nie może być niższa od 30% minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w danym roku kalendarzowych ani wyższa od 60% prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego na dany rok kalendarzowy. To oznacza, że z ulgi skorzystają przedsiębiorcy, których miesięczny dochód kształtuje się na poziomie około 6 tys. zł.

Od wartości dochodu zależy wysokość składek ZUS do zapłaty. Jeśli po obliczeniu podstawy okaże się, że jest ona wyższa niż podstawa ryczałtowa (duży ZUS), wówczas przedsiębiorca będzie opłacał składki od podstawy ryczałtowej.

Opłacanie składki na Fundusz Pracy – składki na Fundusz Pracy opłacają osoby, których podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne jest co najmniej równa minimalnemu wynagrodzeniu za pracę. W 2020 roku najniższa krajowa pensja wyniesie 2600 zł. Zatem gdy po wyliczeniu podstawa będzie niższa od tej kwoty, to przedsiębiorca może liczyć na zwolnienie z opłacania składki na FP.

Mały ZUS 2020 wykazany w deklaracji rozliczeniowej – oprócz zgłoszenia do ZUS z odpowiednim kodem tytułu ubezpieczenia, przedsiębiorca powinien przekazać do zakładu również informację o:

• formie opodatkowania w poprzednim roku kalendarzowym,
• rocznym przychodzie i dochodzie z działalności gospodarczej, w tym przychodach i dochodach osiągniętych w czasie obowiązywania wskazanej formy opodatkowania,
• podstawie wymiaru składek emerytalno-rentowych w danym roku kalendarzowym.Dzięki temu Zakład Ubezpieczeń Społecznych będzie w stanie zweryfikować czy przedsiębiorcy przysługuje prawo do korzystania z ulgi oraz, czy wartość wyliczonej podstawy wymiaru składek i jest poprawnie ustalona.

W 2019 roku informacja o przychodzie i podstawie naliczania składek zawarta była wykazana na deklaracji DRA cz. II lub raporcie RCA cz. II – te same druki będą wypełniane w styczniu. Jednak w związku z tym, że od lutego przedsiębiorca będzie musiał przekazać do ZUS więcej danych, zmianie ulegną formularze. Niezmienne zostanie zapewne to, że dokument taki składać się będzie jedynie raz w roku – za miesiąc przystąpienia do tej ulgi.

SKŁADKA ZUS NA 2020 ROK DLA POZOSTAŁYCH

W ostatnich dniach rząd przyjął założenia do projektu budżetu na rok 2020. Z dokumentu opublikowanego przez Ministerstwo Finansów wynika m.in. na jakim poziomie będzie wynagrodzenie miesięczne w przyszłym roku. Właśnie ten poziom decyduje o tym, jak wysokie będą składki ZUS płacone przez przedsiębiorców w 2020 r.

Prognozowane przeciętne wynagrodzenie miesięczne na 2020 r. przyjęto na poziomie na poziomie aż 5227 zł. Obecnie wynosi ono 4765 zł. Podstawę wymiaru składek ZUS stanowić będzie 60% tej kwoty, czyli 3136,20 zł. To oznacza jedno dla przedsiębiorców – wzrost składek ZUS na 2020 rok.

Minimalne składki ZUS dla przedsiębiorców na rok 2020

• Składka emerytalna – 612,19 zł (wzrost o 54,11 zł w porównaniu z rokiem 2019 r.)
• Składka rentowa – 250,90 zł (wzrost o 22,18 zł)
• Składka chorobowa – 76,84 zł (wzrost o 6,79 zł)
• Składka wypadkowa – 52,37 zł (wzrost o 4,62 zł)
• Składka na Fundusz Pracy – 76,84 zł (wzrost o 6,79 zł)

Łącznie więc pełne składki ZUS na rok 2020 (bez składki zdrowotnej) wyniosą 1069,14 zł wobec 974,65 zł w roku 2019. Oznacza to wzrost o 94,49 zł, czyli o 9,7% w stosunku do br.

W dalszym ciągu nie jest znana wysokość nowej składki zdrowotnej. Liczona jest ona bowiem oddzielnie. Jej wartość zależy od wskaźnika, którego wartość zostanie opublikowana w styczniu przyszłego roku.

Zwykłe składki ubezpieczeniowe będą płacili ci przedsiębiorcy, którzy nie mogą skorzystać z:

• półrocznej ulgi na start w ZUS,
• dwuletniej ulgi ZUS dla nowych firm,
• ryczałtowego ZUS, uzależnionego od przychodu.

Chodzi o osoby, które prowadzą pozarolniczą działalność, tj.:

• osoby, które prowadzą działalność gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych, niewymienione w punkcie I,
• twórcy i artyści,
• osoby, które prowadzą działalność w zakresie wolnego zawodu w rozumieniu przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, a także osoby prowadzące działalność w zakresie wolnego zawodu, z której przychody są przychodami z działalności gospodarczej
• w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• wspólnik jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz wspólnicy spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej,
• osoby, które prowadzą publiczną lub niepubliczną szkołę, inną formę wychowania przedszkolnego, placówkę lub ich zespół, na podstawie przepisów o systemie oświaty

ULGA NA ZŁE DŁUGI W PIT OD 1 STYCZNIA

1 stycznia 2020 r. wejdzie w życie ustawa o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych, która wprowadza rozwiązania mające zmobilizować dłużników transakcji handlowych (przedsiębiorców i podmioty publiczne) do dokonywania zapłaty w ustalonym terminie, jak również zniechęcić do narzucania przez nich nieuzasadnionych, wydłużonych terminów zapłaty. Ustawa ta wprowadza m.in. zmiany w ustawach o podatku dochodowym, a dotyczące nowej ulgi na złe długi. Ulga ta jest już od kilku lat w VAT, teraz będzie również w PIT i CIT. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu   ograniczenia zatorów płatniczych (Dz.U. poz. 1649)

W podatku dochodowym od osób fizycznych zasadą jest, że przychodem są kwoty należne choćby faktycznie nie zostały otrzymane. Oznacza to, że przychód podatkowy powstaje niezależnie od faktu uregulowania należności wynikającej z tego przychodu. Analogicznie uregulowane są koszty podatkowe. Dłużnicy, zalegający z zapłatą zobowiązań wynikających z operacji gospodarczych, uprawnieni są do obniżania przychodu do opodatkowania o niezapłacone wierzycielowi kwoty z tytułu dokonanych operacji gospodarczych.

Kwestia tzw. „nieściągalnych wierzytelności” jest uregulowana w ustawie o podatku od towarów i usług. Rozwiązania te dotyczą wierzycieli i dłużników. Nowela zbliża te dwa systemy rozliczeń poprzez adaptację w podatku dochodowym rozwiązania przyjętego w podatku od towarów i usług, z uwzględnieniem różnic wynikających z odrębności cech tych dwóch podatków.

Ustawa wprowadza możliwość pomniejszenia przez wierzyciela podstawy opodatkowania o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, jeżeli wierzytelność ta nie zostanie uregulowana lub zbyta w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (rachunku).

Zgodnie z nowym art. 7 ust. 2a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, który będzie obowiązywał od 1 stycznia 2020 r., w transakcjach asymetrycznych, tj. jeżeli dłużnikiem zobowiązanym do zapłaty za towary lub usługi jest duży przedsiębiorca, a wierzycielem jest mikro-, mały albo średni przedsiębiorca termin zapłaty określony w umowie nie będzie mógł przekraczać 60 dni, liczonych od dnia doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi (lub od otrzymania przez dłużnika towaru lub usługi zgodnie z art. 7 ust. 4 ww. ustawy).

W przypadku ustalenia terminu niezgodnego z tym przepisem, zastosowanie będzie miał art. 13 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych w nowym brzmieniu, zgodnie z którym z mocy prawa stosowany będzie termin zapłaty 60 dni.

Również w symetrycznych transakcjach handlowych (np. pomiędzy dwoma dużymi przedsiębiorcami), w których możliwe będzie wydłużenie terminu zapłaty powyżej 60 dni po spełnieniu określonych warunków, w sytuacji gdy nie zostaną one spełnione, zamiast postanowień umownych ustalających dłuższy niż 60 dni termin zapłaty będzie obowiązywał 60-dniowy termin zapłaty.

Ulga w zeznaniu podatkowym

Zgodnie z art. 26i ustawy o PIT, który zacznie obowiązywać 1 stycznia 2020 r., podstawa obliczenia podatku ustalona zgodnie z art. 26 ust. 1 (zasady ogólne), art. 30c ust. 2 (podatek liniowy) lub art. 30ca ust. 3 (IP BOX) oraz po uprzednim odliczeniu kwot określonych w art. 26e (tj. kosztów kwalifikowanych):

1) może być zmniejszona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom (tj. wynagrodzenie za dostawę towaru lub wykonanie usługi w transakcji handlowej), która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie;

Jeżeli wartość zmniejszenia podstawy obliczenia podatku jest wyższa od tej podstawy, zmniejszenia podstawy obliczenia podatku o nieodliczoną wartość dokonuje się w kolejnych latach podatkowych, nie dłużej jednak niż przez okres 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, za który powstało prawo do zmniejszenia. Zmniejszenia podstawy obliczenia podatku w kolejnych latach dokonuje się, jeżeli wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta.

Ważne. Zmniejszenia dokonuje się, jeżeli do dnia złożenia zeznania podatkowego wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta.

2) podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom (tj. wynagrodzenie za dostawę towaru lub wykonanie usługi w transakcji handlowej), które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

Ważne. Zwiększenia dokonuje się, jeżeli do dnia złożenia zeznania podatkowego zobowiązanie nie zostało uregulowane.

Jeżeli podatnik poniósł stratę ze źródła, z którym związana jest transakcja handlowa w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, kwota straty:

1) może być zwiększona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom (tj. wynagrodzenie za dostawę towaru lub wykonanie usługi w transakcji handlowej), która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie;

Ważne. Zwiększenia dokonuje się, jeżeli do dnia złożenia zeznania podatkowego wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta.

2) podlega zmniejszeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom (tj. wynagrodzenie za dostawę towaru lub wykonanie usługi w transakcji handlowej), które nie zostało uregulowane, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie. Jeżeli wartość zobowiązania jest wyższa od kwoty straty podlegającej zmniejszeniu różnica zwiększa podstawę obliczenia podatku.

Ważne. Zmniejszenia dokonuje się, jeżeli do dnia złożenia zeznania podatkowego zobowiązanie nie zostało uregulowane.

Okres 90 dni liczy się począwszy od pierwszego dnia następującego po określonym na fakturze (rachunku) lub w umowie upływie terminu do uregulowania zobowiązania. Przy czym, jeżeli termin zapłaty określono na fakturze (rachunku) lub w umowie z naruszeniem przepisów ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, przez termin zapłaty rozumie się termin określony zgodnie z przepisami tej ustawy (tj. 60 dni).

Nowe przepisy stosuje się wyłącznie do wierzytelności lub zobowiązań, odpowiednio o zapłatę lub do zapłaty, świadczeń pieniężnych, wynikających z transakcji handlowych, jeżeli z tytułu tych transakcji przynajmniej u jednej ze stron określa się przychody lub koszty uzyskania przychodów, bez względu na termin ich ujęcia w tych przychodach lub kosztach uzyskania przychodów. Przykładowo, jeśli podatnik nabędzie środek trwały, od którego dokonuje odpisów amortyzacyjnych rozliczanych przez 3 lata, to korekta podstawy opodatkowania uzależniona zostanie wyłącznie od terminu zapłaty kontrahentowi za ten środek trwały a nie od okresu amortyzacji.

Ważne. Powyższych przepisów nie stosuje się do transakcji handlowych dokonywanych między podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT. Podmioty o których mowa to:

• podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub
• podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:
  • ten sam inny podmiot lub
  • małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub
• spółkę niemającą osobowości prawnej i jej wspólników, lub
• podatnika i jego zagraniczny zakład.

Powyższe ma zniechęcać przedsiębiorców do zalegania z zapłatą, a w relacjach między podmiotami powiązanymi tego typu problemy – co wynika z definicji „podmiotu powiązanego” – nie występują.

Uregulowanie lub zbycie wierzytelności

Wierzyciel – w przypadku gdy po roku podatkowym, za który dokonano zmniejszenia podstawę opodatkowania albo zwiększenia straty, wierzytelność zostanie uregulowana lub zbyta, podatnik obowiązany jest do zwiększenia podstawy obliczenia podatku lub zmniejszenia straty w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta, odpowiednio o wartość kwot uprzednio odliczonych albo doliczonych. Jeżeli kwota straty jest mniejsza od kwoty ją zmniejszającej, różnica zwiększa podstawę obliczenia podatku.

Dłużnik –  w przypadku gdy po roku podatkowym, za który dokonano zwiększenia podstawy opodatkowania lub zmniejszenia straty, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik zmniejsza podstawę obliczenia podatku lub zwiększa stratę w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym zobowiązanie zostało uregulowane. Jeżeli wartość zmniejszenia podstawy obliczenia podatku jest wyższa od tej podstawy, zmniejszenia podstawy obliczenia podatku o nieodliczoną wartość dokonuje się w kolejnych latach podatkowych, nie dłużej jednak niż przez okres 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, za który powstało prawo do zmniejszenia.

Warunki stosowania ulgi

Przepisy dot. ulgi na złe długi stosuje się w przypadku, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

1. dłużnik na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego dzień złożenia zeznania podatkowego nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub została zawarta umowa, a w przypadku gdy rok kalendarzowy, w którym wystawiono fakturę (rachunek), jest inny niż rok kalendarzowy, w którym zawarto umowę – gdy nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego późniejszej z tych czynności;
3. transakcja handlowa zawarta jest w ramach działalności wierzyciela oraz działalności dłużnika, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium Polski.

Należy zaznaczyć, że:

1. wierzytelności odliczone od podstawy obliczenia podatku lub zwiększające kwotę straty albo odliczone od przychodów na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie innych przepisów ustawy.
2. wierzytelności nie podlegają odliczeniu od podstawy obliczenia podatku ani nie zwiększają straty, jeżeli zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie innych przepisów ustawy, w tym poprzez rezerwy lub odpisy.
3. Jeżeli uprawnienie albo obowiązek odpowiednio zwiększenia lub zmniejszenia powstaje po likwidacji działalności, po zmianie zasad ustalania dochodu w odniesieniu do działów specjalnych produkcji rolnej albo po zmianie formy opodatkowania, zmniejszenia albo zwiększenia podstawy obliczenia podatku albo straty dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiła likwidacja tej działalności, albo za rok podatkowy poprzedzający rok, w którym nastąpiła zmiana formy opodatkowania lub zmiana zasad ustalania dochodu w odniesieniu do działów specjalnych produkcji rolnej.

Nowe przepisy stosuje się odpowiednio do wspólników spółki niebędącej osobą prawną, z tym że warunek zastosowania tej ulgi dot. dłużnika, a mianowicie to, że nie powinien być w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, stosuje się do spółki niebędącej osobą prawną. Ponadto, przepisy wprowadzające nową ulgę będą miały zastosowanie się również w przypadku uregulowania lub zbycia części wierzytelności.

Podatnicy dokonujący zwiększenia lub zmniejszenia będą mieli obowiązek wykazać w zeznaniu podatkowym wierzytelności lub zobowiązania, z którymi związane są te zwiększenia lub zmniejszenia. Jest to rozwiązanie analogiczne do tego, które obowiązuje w podatku VAT, w związku z którym podatnicy składają deklarację VAT-ZD.

Ulga na złe długi a zaliczki na podatek

Korekta wpływać będzie również na wysokość podstawy opodatkowania uwzględnianej przy wyliczaniu wysokości należnych zaliczek na podatek dochodowy, ale wyłącznie w przypadku uzyskiwania przez podatnika dochodu.

I tak, od 1 stycznia 2020 r. dochód stanowiący podstawę obliczenia miesięcznej zaliczki:

1) może być zmniejszony o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom (tj. wynagrodzenie za dostawę towaru lub wykonanie usługi w transakcji handlowej), która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się począwszy od okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta;

Zmniejszenia dokonuje się, jeżeli do dnia terminu płatności zaliczki wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta. Podatnik, który dokonał zmniejszenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki, obowiązany jest do zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki w okresie rozliczeniowym roku podatkowego, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta.

Jeżeli wartość zmniejszenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki jest wyższa od tego dochodu, zmniejszenia dochodu o nieodliczoną wartość dokonuje się w kolejnych okresach rozliczeniowych roku podatkowego, za który powstało prawo do zmniejszenia. Przy czym zmniejszenia dochodu w kolejnych okresach dokonuje się, jeżeli wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta.

2) podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom (tj. wynagrodzenie za dostawę towaru lub wykonanie usługi w transakcji handlowej), które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki dokonuje się począwszy od okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym zobowiązanie zostanie uregulowane.

Zwiększenia dokonuje się, jeżeli do dnia terminu płatności zaliczki zobowiązanie nie zostało uregulowane. Podatnik, który dokonał zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki, zmniejsza dochód stanowiący podstawę obliczenia zaliczki w okresie rozliczeniowym roku podatkowego, w którym zobowiązanie zostało uregulowane.

Powyższe przepisy stosuje się odpowiednio przy obliczaniu podatku należnego, o którym mowa w art. 44 ust. 15 ustawy o PIT. Przypomnijmy, że przepis ten mówi, że podatnicy mogą nie wpłacać zaliczki jeżeli podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych od początku roku nie przekracza 1000 zł.

Przepis przejściowy – przepisy dotyczące ulgi na złe długi będą miały zastosowanie do transakcji handlowych w przypadku których termin zapłaty upływa po dniu 31 grudnia 2019r.

ROZLICZENIE CIT JUŻ NA NOWYCH DRUKACH

Resort finansów przypomina, że zostały wprowadzone nowe wzory formularzy dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych. Nowe druki obowiązują od 1 grudnia 2019 roku. Stosuje się je do osiągniętych dochodów, uzyskanych przychodów i poniesionych strat od 1 stycznia 2019 roku.Zmiany w formularzach wprowadziły przepisy rozporządzenie ministra finansów, inwestycji i rozwoju z 14 listopada 2019 r. w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia oraz informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Rozporządzenie określa 20 wzorów formularzy podatkowych. Ministerstwo Finansów zwraca uwagę, że płatnicy i podatnicy, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed 1 stycznia 2019 r. oraz zakończył się po 31 grudnia 2018 r., do osiągniętych dochodów (uzyskanych przychodów, poniesionych strat) w tym roku podatkowym, stosują wzory formularzy w brzmieniu dotychczasowym.

NOWE OBWIESZCZENIE WS. OGRANICZENIA PODSTAWY WYMIARU SKŁADEK

W Monitorze Polskim opublikowano obwieszczenie dotyczące kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w roku 2020. Kwota ta ma wynieść 156 810 zł.  (M.P. z 2019 r., poz. 1147).

W efekcie kwota ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe zostanie podwyższona z 142 950 zł w 2019 do 156 810 zł w 2020 r. Limit miesięczny wzrośnie natomiast z 11 912,5 do 13 067,5 zł. W obwieszczeniu wskazano również, że do ustalenia kwoty ograniczenia na rok 2020 przyjęto kwotę prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia na poziomie 5227 zł brutto miesięcznie.

Kwotę określa obwieszczenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 28 listopada 2019 r. w sprawie kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w roku 2020 oraz przyjętej do jej ustalenia kwoty prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia.

NOWE WZORY FORMULARZY PIT

W Dzienniku Ustaw opublikowano nowe rozporządzenie resortu finansów, które określa wzory niektórych oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT). Formularze dostosowano do zmian ustawowych. Nowe rozporządzenie wejdzie w życie z początkiem 2020 r. Zmiany wprowadza rozporządzenie Ministra Finansów z 9 grudnia 2019 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 2397). Rozporządzenie wejdzie w życie 1 stycznia 2020 r.

W rozporządzeniu określono wzory oświadczeń (PIT-2, PIT-2A i PIT-3), deklaracji (PIT-4R, PIT-6 i PIT-8AR) oraz informacji (PIT-8C, PIT-11, PIT-R i IFT-1/IFT-1R). Wzory nowych oświadczeń będą mieć zastosowanie do przychodów, dochodów (strat) uzyskanych (poniesionych) od 1 stycznia 2020 r., a w przypadku deklaracji i informacji datą graniczną będzie 1 styczeń 2019 r.

Jak tłumaczy Ministerstwo Finansów, nowe formularze uwzględniają m.in. wprowadzone w bieżącym roku zwolnienie z podatku dla młodych podatników (do 26. roku życia).

„Zmiana ma na celu dostosowanie wzorów formularzy do zmienionych przepisów ustawy PIT, m.in. ustawą z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. poz. 1394), która weszła w życie z dniem 1 sierpnia 2019 r. i wprowadziła m.in. zwolnienie z podatku adresowane do młodych ludzi wchodzących na rynek pracy” – wyjaśnia resort finansów.

ZMIANA SPOSOBU POBIERANIA ZALICZEK NA PODATEK

(art. 32 ust. 1 pkt 3, art. 32 ust. 1e, art. 32 ust. 3 ustawy o PIT)

Zmiana dotyczy wysokości zaliczki pobieranej w miesiącu, w którym dochód podatnika od początku roku podatkowego w danym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, czyli 85 528 zł. Zgodnie z tą zmianą,, w miesiącu przekroczenia, zaliczka pobierana będzie według dwóch stawek, tj. w wysokości 18% od tej części dochodu, która nie przekroczyła 85 528 zł, oraz 32% od nadwyżki ponad tę kwotę (obecnie według stawki 18%).

Nowy przepis będzie miał zastosowanie do dochodów uzyskanych od zakładów pracy, jak również od innych podmiotów, na których przepisy ustawy nakładają obowiązek poboru zaliczek miesięcznych z uwzględnieniem art. 32 ust. 1 ustawy PIT (np. rolniczych spółdzielni produkcyjnych od dniówek obrachunkowych, organów rentowych od emerytur i rent, banków od emerytur zagranicznych, jednostek organizacyjnych uczelni od stypendiów).

Od 1 stycznia 2020 r., zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej, za miesiące od stycznia do grudnia wynoszą:

1) za miesiące, w których dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy nie przekroczył kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali – 17% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;

2) za miesiąc, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali – 17% od tej części dochodu uzyskanego w tym miesiącu, która nie przekroczyła tej kwoty, i 32% od nadwyżki ponad kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali;

3) za miesiące następujące po miesiącu, o którym mowa w pkt 2 – 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Dodatkowo nowela przewiduje możliwość uwzględnienia przez zakład pracy pisemnego oświadczenia podatnika o niestosowanie przy poborze zaliczek pomniejszenia o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek od miesiąca, w którym otrzymał oświadczenie, albo od następnego miesiąca, jeżeli w miesiącu, w którym otrzymał oświadczenie, nie miał możliwości pobrania zaliczki bez takiego pomniejszenia. Obecnie pracodawca może to uczynić dopiero od następnego miesiąca, co często generuje u podatnika niedopłatę podatku w rozliczeniu rocznym.

Należy zaznaczyć, że nowe przepisy będzie stosowało się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2020 r.

BAZA DANYCH O ODPADACH (BDO) A OBOWIĄZEK REJESTRACJI PODMIOTÓW DO KOŃCA ROKU 2019

BDO, czyli baza danych o produktach i opakowaniach oraz gospodarce odpadami została wprowadzona przez Ministerstwo Środowiska aby przeciwdziałać nieprawidłowościom, które występują w sektorze gospodarowania odpadami. Do końca roku podmioty, które wprowadzają na rynek m.in. produkty w opakowaniach oraz gospodarują odpadami są zobowiązani do rejestracji do BDO. Podobnie jest z podmiotami, które prowadzą firmy handlu detalicznego lub hurtowego i oferują reklamówki. Sprawdź, czy masz obowiązek rejestracji do BDO oraz jak i kiedy tego dokonać!

Czym jest BDO – Zgodnie z art. 82 ust. 1 ustawy o odpadach BDO to system teleinformatyczny, który dysponuje bazą danych o podmiotach wprowadzających do obrotu produkty i produkty w opakowaniach oraz gospodarujących odpadami. Dzięki rejestracji do BDO możliwe jest gromadzenie danych związanych z gospodarką odpadami oraz spełnienie przez przedsiębiorców dodatkowych obowiązków. Od 2020 roku rejestr ten zostanie rozbudowany o kolejne moduły umożliwiające prowadzenie ewidencji odpadów i składanie sprawozdań z gospodarowania odpadami wyłącznie w formie elektronicznej.

Baza danych o produktach i opakowaniach oraz gospodarce odpadami (BDO) prowadzona jest przez marszałków województw. Szczegółowe informacje, jakie dane gromadzi BDO zostały wskazane w art. 79 ust. 2 ustawy o odpadach.

Obowiązkiem wpisu do BDO objęte są podmioty, które:

1. wytwarzają odpady i prowadzą ewidencję odpadów;
2. wprowadzają na rynek krajowy produkty w opakowaniach, pojazdy, oleje, smary, opony, baterie bądź akumulatory, a także sprzęt elektryczny i elektroniczny;
3. producenci, importerzy i wewnątrzwspólnotowi nabywcy opakowań.

Oznacza to, że obowiązek ten może dotyczyć nawet jednoosobowych działalności gospodarczych, które wykonują któreś z powyższych czynności.
Rejestracja do BDO może być konieczna w przypadku podatników, którzy prowadzą m.in. salony fryzjerskie i kosmetyczne, firmy świadczące usługi budowlane, gabinety stomatologiczne, a także zakłady mechaniki pojazdów samochodowych czy zakłady fotograficzne i drukarskie.

Podatnicy, którzy prowadzą działalności zajmujące się handlem detalicznym lub hurtowym, w których oferuje się torby na zakupy z tworzywa sztucznego, które objęte są opłatą recyklingową również muszą dokonać rejestracji do BDO.

Art. 25 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw

Przedsiębiorcy prowadzący w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy jednostki handlu detalicznego lub hurtowego, w których są oferowane torby na zakupy z tworzywa sztucznego, objęte opłatą recyklingową, o której mowa w art. 40a ustawy zmienianej w art. 7, są obowiązani do złożenia wniosku o wpis do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 6 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w terminie do dnia 31 grudnia 2019 r. i mogą prowadzić działalność bez posiadania takiego wpisu do dnia jego uzyskania.

Kto musi prowadzić ewidencję odpadów i rejestrować się do BDO – Ewidencję odpadów zobowiązane są prowadzić podmioty, które wytwarzają odpady oraz osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, które są w posiadaniu odpadów. Można zatem stwierdzić, że wszystkie podmioty które mają styczność z odpadami są zobowiązane do prowadzenia tej ewidencji.

Wyróżnia się jednak wyjątki, w przypadku których nie ma konieczności prowadzenia ewidencji, mianowicie:

1. jeżeli podatnik przerzuca odpowiedzialność za odpady na rzecz jednego z wytwórców tych odpadów wykorzystujących wspólnie lokal lub na rzecz wynajmującego lokal to wówczas ewidencję powinien prowadzić podmiot, na którego odpowiedzialność została przerzucona;
2. jeżeli sprzedawca odpadów lub pośrednik w obrocie odpadami nie są posiadaczami tych odpadów.

Sprzedawcy odpadów lub pośrednicy w obrocie odpadami, którzy nie są ich posiadaczami mają obowiązek prowadzenia wyłącznie ewidencji odpadów niebezpiecznych. Jeżeli natomiast są posiadaczami odpadów to wówczas konieczne jest prowadzenie również standardowej ewidencji odpadów.

Podmioty, które nie prowadzą ewidencji odpadów nie mają obowiązku rejestracji do BDO. Należy zatem wspomnieć, że niektóre podmioty mogą skorzystać ze zwolnień dotyczących prowadzenia powyższej ewidencji.

Ze zwolnienia podmiotowego z prowadzenia ewidencji odpadów mogą skorzystać:
1) osoby fizyczne oraz jednostki nieposiadające osobowości prawnej, które nie są przedsiębiorcami i wykorzystują odpady na cele prywatne za pomocą dopuszczalnych metod odzysku,
2) wytwórcy odpadów komunalnych oraz pojazdów wycofanych z eksploatacji jeżeli przekażą pojazdy do stacji demontażu lub punktu zbierania;
3) prowadzący działalność nieprofesjonalną w zakresie zbierania odpadów (m.in. przyjmowanie przez apteki leków i opakowań po lekach, przyjmowanie przez sklepy zużytych artykułów konsumpcyjnych lub zbieranie odpadów w szkołach, instytucjach lub urzędach).

Ze zwolnienia przedmiotowego mogą natomiast skorzystać podmioty w przypadku niektórych rodzajów odpadów jeżeli nie przekroczą one określonej ilości. Wykaz tych odpadów wraz z określeniem wagi znajduje się w załączniku do Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 31 grudnia 2014 r. w sprawie rodzajów odpadów i ilości odpadów, dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów i są to m.in.:

1) odpadkowy toner drukarski – do 100 kilogramów rocznie;
2) materiały budowlane zawierające gips – do 5 ton rocznie;
3) odpady betonu oraz gruz betonowy z rozbiórek i remontów – do 5 ton rocznie;
4) sorbenty, materiały filtracyjne, tkaniny do wycierania (np. szmaty, ścierki) i ubrania robocze – do 100 kilogramów rocznie;
5) trociny, wiórki, ścinki, drewno, płyta wiórowa i fornir – do 10 ton rocznie;
6) szkło – do 5 ton rocznie;
7) tworzywa sztuczne – do 5 ton;
8) drewno – do 5 ton rocznie.

Z powyższego wynika, że jeżeli waga wymienionych w rozporządzeniu odpadów nie przekroczy określonego limitu to wówczas przedsiębiorca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów, a co za tym idzie rejestracji do BDO.

Nie wszystkie podmioty muszą się rejestrować do BDO! – Podmioty, które nie prowadzą ewidencji odpadów nie mają obowiązku rejestracji do BDO. Podobnie jest w sytuacji, gdy podmiot nie dokonuje utylizacji odpadów we własnym zakresie, a podpiszę umowę z firmami na świadczenie usług w zakresie budowy, remontu obiektów, rozbiórki a także czyszczenia zbiorników lub urządzeń oraz sprzątania, napraw i konserwacji. W takiej sytuacji zobowiązanym do rejestracji do BDO będzie podmiot, który w świadczy te usługi w ramach umowy.

Podatnik może zweryfikować, czy konieczna jest rejestracja do BDO po kliknięciu w link:https://bdo.mos.gov.pl/home/obowiazek_rejestracji/

Kiedy należy dokonać rejestracji o BDO – Objęci obowiązkiem rejestracji do BDO podatnicy powinni dokonać formalności związanych z rejestracją do końca 2019 roku. W ciągu 30 dni od dnia złożenia wniosku podmiot zostanie wprowadzony do ww. rejestru przez marszałka wojewódzkiego.

Wzór wniosku wraz z oświadczeniem można pobrać po kliknięciu w link:https://bdo.mos.gov.pl/home/wnioski/wniosek-rejestrowy/

Od stycznia 2020 roku na podatników, którzy nie dokonają obowiązku rejestracji będą nakładane kary, wynoszące nawet do miliona  złotych, kary aresztu lub grzywny, które wymierzane będą przez sąd. Co więcej, od takich podatników odpady nie będą odbierane, a sami podatnicy nie będą mogli wystawić elektronicznej karty odbioru odpadów. Karta papierowa, która była w tym celu ówcześnie wykorzystywana nie będzie już spełniała swojej roli.

INFOLINIA BDO NIE PROWADZI KONSULTACJI W ZAKRESIE KLASYFIKACJI ODPADÓW – informacja ze stron internetowych

W związku z licznymi telefonami, Instytut Ochrony Środowiska – Państwowy Instytut Badawczy informuje, że infolinia BDO nie prowadzi konsultacji w zakresie klasyfikacji odpadów, a także interpretacji prawnych.

Instytut Ochrony Środowiska – Państwowy Instytut Badawczy odpowiada na pytania dotyczące systemu informatycznego BDO, w szczególności sposobu obsługi, rozwiązywania problemów, integracji z API oraz szkoleń.

W zakresie rejestracji do BDO, zaprasza na zakładkę zasady rejestracji, gdzie ujęte są podmioty zobowiązane do wpisu do Rejestru-BDO. Podstawą prawną mówiącą o obowiązku rejestracji jest art. 50 ust. 1 oraz 51 ust. 1 ustawy o odpadach.

W kwestii rodzajów i ilości odpadów, dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji zachęca do zapoznania się z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 12 grudnia 2014 r. w sprawie rodzajów odpadów i ilości odpadów, dla których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów.

Zaprasza także do skorzystania z najczęściej zadawanych pytań zawartych w Bazie Wiedzy.

PROJEKT ROZPORZĄDZENIA W SPRAWIE ZAWIADOMIENIA O ZAPŁACIE NA INNY RACHUNEK BANKOWY

Ministerstwo Finansów na stronach internetowych Rządowego Centrum Legislacji opublikowało projekt z dnia 4 grudnia 2019 r. rozporządzenia w sprawie wzoru zawiadomienia o zapłacie należności na rachunek inny niż zawarty nadzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle art. 117ba dodanego od 1 stycznia 2020 r. do ustawy Ordynacja podatkowa przez art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2019, poz. 1018 z późn. zm.) oraz art. 2 i art. 3 ww. ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. podatnicy podatków VAT, PIT i CIT nie będą ponosić negatywnych konsekwencji zlecenia od dnia 1 stycznia 2020 r. przelewu na rachunek bankowy kontrahenta, który nie figuruje w wykazie podatników (tzw. białej liście).

Warunkiem braku odpowiedzialności w ww. podatkach za dokonanie przelewu na niewłaściwe konto będzie złożenie, w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu, zawiadomienia do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury – art. 117ba § 3 ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z treścią art. 117ba § 5 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, wzór zawiadomienia, o którym mowa w § 3, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego jego wypełnienia, uwzględniając konieczność uproszczenia i usprawnienia procesu składania zawiadomień.

Minister Finansów korzystając z ww. delegacji ustawowej przygotował projekt rozporządzenia określającego wzór tego zawiadomienia.

Projektowany wzór zawiadomienia ZAW-NR o zapłacie należności na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, uwzględnia niezbędne elementy zawiadomienia wskazane w art. 117ba § 4 ustawy Ordynacja podatkowa.

Zawiadomienie składać będą podatnicy dokonujący zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Termin złożenia zawiadomienia ZAW-NR wynosi trzy dni od dnia zlecenia przelewu. Zawiadomienie należy złożyć, zgodnie z art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury.

Zgodnie z projektem rozporządzenia zawiadomienie ZAW-NR może być składane do właściwego organu w postaci papierowej, jak też w formie dokumentu elektronicznego.

Opracowała:
Maria Mołodzińska