Informacja podatkowa III 2019

BREXIT – KONSEKWENCJE DLA PRZEDSIĘBIORCÓW

Źródło: Ministerstwo Finansów

W związku z wieloma wątpliwościami dotyczącymi przyszłymi kontaktami gospodarczymi z Wielka Brytania w przypadku jej wystąpienia z Unii Europejskiej, poniżej przedstawiam Państwu komunikat Ministerstwa Finansów w tej sprawie.

„Ewentualne wystąpienie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej bez umowy (tzw. twarde wyjście) będzie oznaczać, że już od 30 marca 2019 r. władze celne państw członkowskich UE w procedurze eksportu i importu z Wielką Brytanią i Irlandią Północną będą stosować takie przepisy, jakie obecnie stosują wobec krajów trzecich, tj. krajów nie będących członkami UE.

Spowoduje to konieczność dopełniania przez przedsiębiorców standardowych formalności celnych: składania zgłoszeń i deklaracji celnych oraz płacenia należności celnych i podatkowych (VAT i akcyza).

Podmioty, które aktualnie nie dokonują obrotu towarowego z krajami spoza UE, będą zobowiązane do zarejestrowania się w usłudze e-Klient na Platformie Usług Elektronicznych Skarbowo-Celnych (PUESC).

Brexit stworzy nową sytuację prawną w porównaniu z obecną, kiedy nie obowiązują formalności celne w handlu towarami unijnymi pomiędzy Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, a pozostałymi krajami członkowskimi Unii Europejskiej.

Dla przedsiębiorców oznaczać to będzie konieczność dopełnienia standardowych formalności celnych w przypadku wywozu lub przywozu towarów w handlu pomiędzy Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Przedsiębiorcy powinni przygotować się do stosowania operacji celnych, adekwatnych do kierunku handlu (przywóz/wywóz/tranzyt).

W przywozie, po wyjściu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej będzie to w szczególności oznaczało konieczność elektronicznego składania danych bezpieczeństwa, tj. przywozowych deklaracji skróconych dla celów analizy ryzyka (system AIS/ICS) oraz dokonywania importowych zgłoszeń celnych, skutkujących objęciem towarów właściwą procedurą celną (system AIS/IMPORT).

W wywozie, towary unijne wywożone z Polski do Zjednoczonego Królestwa muszą zostać zgłoszone do procedury wywozu. Zgłoszenie wywozowe składa się w formie elektronicznej do systemu AES/ECS2. Potwierdzeniem zakończenia procedury wywozu jest komunikat elektroniczny IE599 podpisany przez urząd wywozu, stanowiący także dowód dla organu podatkowego w zakresie zastosowania 0% stawki VAT.

W tranzycie, co do zasady towary powinny się przemieścić z/do Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej do/z Polski w ramach procedury tranzytu. Od przedsiębiorcy zależeć będzie wybór jednej z dwóch możliwych procedur: wspólnej procedury tranzytowej w systemie NCTS (w Polsce pod nazwą NCTS2) lub procedury TIR. W przypadku wspólnej procedury tranzytowej zabezpieczenie tranzytowe powinno obejmować obszar Zjednoczonego Królestwa. Należy pamiętać o prawidłowym zakończeniu operacji tranzytowej w urzędzie celnym przeznaczenia, gdyż w przeciwnym przypadku może dojść do sytuacji poboru długu celnego z tytułu nieprawidłowości.

Podstawowymi warunkami umożliwiającymi podmiotom dopełnianie wymaganych formalności w obszarze związanym ze składaniem deklaracji i zgłoszeń celnych jest:

  1. posiadanie aplikacji umożliwiających przesłanie elektronicznych komunikatów do systemu IT, zbudowanych zgodnie ze specyfikacjami technicznymi dla przedsiębiorców udostępnionymi na Platformie Usług Elektronicznych Skarbowo – Celnych (link otwiera nowe okno w innym serwisie)w części SISC,
  2. dopełnienie formalności związanych z usługą e-Klient (link otwiera nowe okno w innym serwisie), w tym uzyskanie przez podmiot numeru EORI,
  3. dysponowanie przez osobę fizyczną, która w imieniu podmiotu będzie przesyłała komunikaty do systemu IT, narzędziem do ich elektronicznego podpisywania.

W celu zapewnienia prawidłowości formalności związanych z dokonywaniem deklaracji/zgłoszeń celnych istnieje możliwość skontaktowania się z profesjonalnym reprezentantem działającym na rynku usług.

Materiały informacyjne i wsparcie dla podatników

W Portalu podatkowym Ministerstwa Finansów utworzony został dział tematyczny Brexit: sprawy celne (link otwiera nowe okno w innym serwisie)

Przedsiębiorcy znajdą tam materiały o obrocie towarowym z krajami trzecimi i obowiązującymi w tym zakresie regulacjami prawnymi:

W dziale „Brexit” znajduje się również link do strony Komisji Europejskiej, Dyrekcji Generalnej ds. Podatków i Unii Celnej, gdzie dostępne są dodatkowe informacje na temat konsekwencji wyjścia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej.

Informacje o zmianach spowodowanych wyjściem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Płn. z UE można również uzyskać w Krajowej Informacji Skarbowej (KIS), pod numerami telefonów:

  • 22 330 03 30 (z telefonów komórkowych)
  • 801 055 055 (z telefonów stacjonarnych)
  • +48 22 330 03 30 (z zagranicy)

Po połączeniu z numerem infolinii należy wybrać jako temat rozmowy nr 2 (informacje celne), a następnie nr 1 (przepisy celne i Brexit).

Podatnicy dzwoniący w sprawach związanych z Brexitem są bezpośrednio kierowani do konsultantów zajmujących się tą tematyką.

25 listopada 2018 r. przywódcy UE-27 zatwierdzili uzgodniony przez obie strony tekst umowy o wyjściu Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej. Umowa przewiduje okres przejściowy, obejmujący m.in. zasadę „stand still” (utrzymanie stanu obecnego) w kontekście obrotu towarowego.

Uzgodniony okres przejściowy miałby trwać od dnia wyjścia Zjednoczonego Królestwa, tj. od końca dnia 29 marca 2019 r. do końca 2020 roku, z możliwością przedłużenia. W tym czasie zachowane zostaną dotychczasowe zasady obrotu towarowego (brak kontroli i ograniczeń). Jeśli jednak umowa wyjścia nie uzyska akceptacji Parlamentu Zjednoczonego Królestwa oraz nie zostaną poczynione inne uzgodnienia pomiędzy Zjednoczonym Królestwem oraz UE w tym zakresie, realne jest tzw. „twarde wyjście” Zjednoczonego Królestwa, tj. wyjście bez umowy już z upływem dnia 29 marca 2019 r.

CO BĘDZIE KONTROLOWAŁA PAŃSTWOWA INSPEKCJA PRACY W  2019 R.

Na stronie Państwowej Inspekcji Pracy opublikowano komunikat dotyczący zakresu kontroli przeprowadzanych w 2019 r.

PIP  rozpoczyna realizację I etapu długofalowych działań kontrolno-prewencyjnych dotyczących wielu obszarów, w których występują ryzyka naruszenia prawa przez pracodawców. W 2019 r. PIP planuje przeprowadzić 70 tys. kontroli, a przedmiotem kontroli będzie między innymi: ograniczanie zagrożeń wypadkowych poprzez wdrożenie elementów zarządzania bezpieczeństwem pracy w zakładach, w których wystąpiły wypadki przy pracy. Bezpieczeństwo w wytypowanych zakładach o wysokiej skali zagrożeń. Chodzi zwłaszcza o zakłady o dużej liczbie osób pracujących w warunkach zagrożenia czynnikami niebezpiecznymi lub szkodliwymi dla zdrowia. Bezpieczeństwo i higiena pracy w zakładach, w których występuje narażenie na czynniki o działaniu rakotwórczym lub mutagennym. 

Plan zadań rocznych – w planie zadań rocznych kontynuowane będą m.in. kontrole w budownictwie, przemyśle spożywczym, leśnictwie, zakładach produkujących wyroby tartaczne i wyroby z drewna, czyli w sektorach i branżach, w których występuje wiele czynników niebezpiecznych lub szkodliwych w środowisku pracy. Program uwzględnia także kontrole przestrzegania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach remontowo-konserwacyjnych sieci podziemnych, w tym wodno-kanalizacyjnych. Istotne jest ograniczenie zagrożeń związanych z pracami wykonywanymi w wykopach, zbiornikach zamkniętych, w narażeniu na hałas i drgania mechaniczne, w zmiennych warunkach atmosferycznych oraz na jezdniach, często bez wstrzymania ruchu.

Wśród zadań stałych prowadzone będą m.in. kontrole w ramach nadzoru rynku maszyn i urządzeń (w 2019 r. szczególna uwaga zostanie zwrócona na maszyny do robót ziemnych i drogowych oraz środki ochrony głowy), a także kontrole wypełniania obowiązków wynikających z unijnych rozporządzeń dotyczących chemikaliów.

W odniesieniu do problematyki prawnej ochrony pracy program koncentruje się na takich zagadnieniach jak: czas pracy, wypłata wynagrodzenia za pracę, problematyka umów cywilnoprawnych i należności z tego tytułu. Kontynuowane będą kontrole przestrzegania zakazu zawierania umów cywilnoprawnych zamiast umów o pracę, np. w budownictwie czy agencjach ochrony osób i mienia. Jednocześnie sprawdzane będzie stosowanie przepisów o minimalnej stawce godzinowej dla osób pracujących na podstawie umów zlecenia i umów o świadczenie usług. W zakładach różnych branż zweryfikowana zostanie poprawność stosowania regulacji prawnych dotyczących umów terminowych, obowiązujących od 2016 r.

Przewidziana jest kompleksowa ocena stanu przestrzegania prawa pracy, w tym przepisów bhp, w zakładach opieki zdrowotnej, w zakładach górniczych oraz w placówkach handlowych, w których inspekcja oprócz zagadnień badanych rutynowo (takich jak: nawiązywanie i rozwiązywanie stosunku pracy, weryfikacja umów cywilnoprawnych, czas pracy, bezpieczne warunki pracy) dodatkowo kontroluje realizację postanowień ustawy o ograniczeniu handlu w niedziele i święta oraz w niektóre inne dni. 

Wśród wielu zadań stałych, do obowiązków inspekcji należy również kontrola przestrzegania regulacji prawnych związanych z zatrudnianiem młodocianych oraz osób niepełnosprawnych. Równolegle z corocznymi działaniami w ramach „Krajowej Strategii Kontroli przepisów w zakresie czasu jazdy i czasu postoju, obowiązkowych przerw i czasu odpoczynku kierowców” oraz kontrolami dotyczącymi czasu pracy tej grupy zawodowej – kontynuowana będzie kampania „Czas pracy kierowców a wypadki drogowe”.

Z kontrolami inspekcji muszą się liczyć pracodawcy i przedsiębiorcy zatrudniający cudzoziemców. Chodzi zwłaszcza o obcokrajowców wykonujących pracę na podstawie oświadczenia pracodawcy o powierzeniu pracy cudzoziemcowi lub zezwolenia na pracę sezonową, a także cudzoziemców z Nepalu, Indii, Bangladeszu, najliczniej migrujących do Polski, obok obywateli Ukrainy. Zakłada się dalsze intensywne kontrole agencji zatrudnienia świadczących usługi pośrednictwa pracy, agencji zatrudnienia i pracodawców użytkowników powierzających cudzoziemcom pracę w ramach pracy tymczasowej oraz firm zagranicznych delegujących cudzoziemców na i z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach świadczenia usług.

Badając zagadnienia związane z kierowaniem pracowników do czasowego wykonywania pracy w Polsce w trybie oddelegowania, inspektorzy sprawdzą również, czy mają oni zapewnione warunki zatrudnienia nie mniej korzystne niż wynikające z Kodeksu pracy i innych przepisów regulujących prawa i obowiązki pracowników. Prowadzone będą także kontrole dotyczące polskich firm delegujących pracowników do czasowego wykonywania pracy za granicą.

W 2019 r. zorganizowany zostanie III etap kampanii informacyjno-edukacyjnej „Pracuję legalnie”, promującej wśród pracodawców i pracowników zasady zatrudniania zgodne z prawem. Kontynuowana będzie strategia pierwszej kontroli w mikroprzedsiębiorstwach, małych i średnich zakładach pracy. Instruktażowo-doradczy charakter działań w zakładach, które nie były dotychczas kontrolowane, ma duże znaczenie prewencyjne i poznawcze.

Ustawa o pracowniczych planach kapitałowych rozszerzy zakres zadań Państwowej Inspekcji Pracy o ściganie wykroczeń określonych w art. 106–107 ustawy i udział w postępowaniu w charakterze oskarżyciela publicznego, a także o kontrolę spełniania obowiązków wynikających z ustawy.

ANULOWANIE FAKTURY VAT I KORYGOWANIE FAKTURY

Podatnicy często jeszcze nie wiedzą, kiedy wystawione faktury można anulować, a kiedy konieczne jest sporządzenie korekty. W związku z tym poniżej przedstawiam najnowszą interpretację Krajowej Informacji Skarbowej. Z interpretacji tej wynika, że anulowanie faktur jest możliwe tylko wyjątkowo, w ściśle określonych przypadkach.

Sprzedawca ma obowiązek dokumentować zawierane transakcje sprzedaży. W tym celu musi wystawić fakturę. Przypomniał o tym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 1 marca 2019 r., nr 0115-KDIT1-2.4012.13.2019.2.AD.

„…Jak potwierdził organ podatkowy, wystawienie faktury polega na jej sporządzeniu oraz przekazaniu dokumentu nabywcy. Na tym polega też wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura sporządzona, która nie została wprowadzona do obrotu prawnego (nie została doręczona adresatowi), nie jest zatem fakturą wystawioną w rozumieniu ustawy o VAT.

Organ podatkowy zwrócił uwagę, że ani przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani  rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, nie regulują kwestii dotyczącej anulowania wystawionych faktur. Wyjaśnił jednak, że w drodze wyjątku, gdy sprzedaż nie została dokonana, dopuszczalne jest anulowanie faktury, sprowadzające się do przekreślenia oryginału i kopii faktury oraz dokonaniu na nich adnotacji uniemożliwiających ich powtórne wykorzystanie. Co istotne, anulowanie faktur powinno dotyczyć wyłącznie tych dokumentów rozliczeniowych, które nie zostały wprowadzone przez podatnika do obrotu prawnego. Jak wynika z interpretacji, sprzedawca powinien dołożyć należytej staranności przy dokumentowaniu zdarzeń gospodarczych. Anulowanych faktur nie można wyrzucić. Sprzedawca powinien zatrzymać w swojej dokumentacji zarówno kopię, jak i oryginał dokumentu.

W przypadku, gdy po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia gospodarczej, które będą miały wpływ na jej treść, dokument trzeba skorygować poprzez wystawienie faktury korygującej. Chodzi tu przede wszystkim o udzielone rabaty, upusty i zniżki. Korekta wymagana jest także, gdy pierwotna faktura zawierała błędy. Organ podatkowy wyjaśnił, że celem wystawienia faktury korygującej jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Faktura korygująca powinna zawierać wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”.

NAJNOWSZE ORZECZNICTWO – WAŻNE

Przedstawiam Państwu ważny dla obrotu gospodarczego wyrok Sądu dotyczący dochodzenia należności od kontrahenta na podstawie wystawionej faktury, która jest nie podpisana przez odbiorcę faktury lub też figuruje na niej nieczytelny podpis odbiorcy faktury. Z jednej więc strony mamy przepisy, które nie wymagają na fakturze podpisu zarówno wystawcy jak i odbiorcy faktury, z drugiej zaś strony elementy te są konieczne do sądowego wyegzekwowania niezapłaconej należności. Poniższy wyrok jest sygnałem, że trzeba się zabezpieczać nie tylko fakturą czytelnie podpisana przez jej odboiorcę, ale w niektórych przypadkach dokumentem potwierdzającym odbiór towaru czy usługi.

Sąd stwierdził:  Nieczytelny podpis na fakturze? Skoro tak, to pozwany nie musi płacić.

Faktura VAT to dokument rozliczeniowy. Ma on charakter prywatny. Z samego wystawienia faktury nie wynika więc, że strony wskazane w dokumencie łączyła umowa sprzedaży. Gdy pozwany kwestionuje zawarcie umowy, powód ma obowiązek wykazać tę okoliczność innymi dowodami – orzekł Sąd Rejonowy w Gdyni.

Powód wniósł pozew o zapłatę w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Domagał się zasądzenia na jego rzecz ponad 2 tys. zł wraz z odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych. Wyjaśnił, że dostarczył pozwanemu towar i obciążył go fakturami. Należność za towar i opakowanie zwrotne nie zostały jednak zapłacone, choć wezwał on pozwanego – wskazał powód. Sąd rejonowy wydał nakaz w postępowaniu upominawczym, którym uwzględnił żądanie pozwu w całości.

Pozwany wniósł sprzeciw. Domagał się oddalenia powództwa w całości. Zaprzeczył, aby nabył towar. Wyjaśnił, że nie zawierał z powodem ustnej umowy i nie ma wiedzy o fakturach, na które powoływał się powód. Pozwany zauważył, że na fakturach uczyniono nieczytelne podpisy. Nie ma więc możliwości zweryfikowania osoby odbierającej towar. Na tych dokumentach brak było też pieczęci firmowej pozwanego – podkreślił pozwany.

Roszczenie trzeba udowodnić – strona powodowa wystawiła w styczniu 2017 r. fakturę dla pozwanego przedsiębiorcy za zakup napojów alkoholowych i bezalkoholowych oraz rozliczenie opakowań do innych faktur. Na fakturze odbiorca uczynił nieczytelny podpis. W sierpniu 2017 r. powód wystawił kolejną fakturę dla pozwanego. Również i ona była opatrzona nieczytelnym podpisem odbiorcy. Sąd rejonowy wyjaśnił, że powództwo należało oddalić. Powód nie udowodnił bowiem zasadności swojego roszczenia. Powinien był wykazać, że łączyła go z pozwanym umowa. Tego jednak powód nie uczynił – zaznaczył sąd.

Obowiązek dowodzenia – w świetle art. 535 kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Zawarcie umowy powoduje powstanie tzw. stosunku obligacyjnego o charakterze dwustronnie zobowiązującym. Sprzedawca powinien zobowiązać się do wydania towaru, a kupujący – do zapłaty. Ciężar wykazania, że strony łączyła umowa spoczywa na powodzie, gdyż to on wywodzi z tego faktu skutki prawne (domaga się zapłaty). Powyższe wynika z treści art. 6 k.c. W orzecznictwie podkreśla się, że na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów przemawiających za zasadnością jego roszczenia. W szczególności takie zapatrywanie przedstawił Sąd Najwyższy w wyroku sygn. akt II PR 313/69.

Umowę trzeba udowodnić – sądy zgodnie przyjmują, że jeśli powód wykaże zasadność żądania pozwu, to wówczas na pozwanym spoczywa ciężar zgłoszenia ewentualnych zarzutów i podnoszenia okoliczności, z których ma wynikać, że powództwo jest niezasadne. Tak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku I CR 79/82. Sąd rejonowy zauważył, że powód nie udowodnił zawarcia umowy z pozwanym. Nie wykazał tego, że przeniósł na pozwanego własność towaru. Nie można więc zobowiązać pozwanego do zapłaty – podkreślił sąd. Załączone do akt sprawy dokumenty nie zawierały bowiem czytelnego podpisu odbiorcy. Nie można było więc ustalić tego, kto odebrał towar. 

Faktura dokumentem prywatnym? – faktura to dokument o charakterze prywatnym. Ma on charakter wyłącznie rozrachunkowy. Stanowi on dowód, że osoba, która go podpisała złożyła oświadczenie w nim zawarte. Powyższe wynika z treści art. 245 k.c. Z dokumentu tego nie wynika domniemanie, że jego treść jest zgodna z prawdą. Nie można więc jedynie w oparciu o fakturę dowodzić, że zawarto określoną umowę, jeśli przeczy temu strona przeciwna.

Sąd może bowiem orzec w oparciu o dowód prywatny, o ile jego treść nie była kwestionowana przez stronę pozwaną. Pozwany tymczasem zaprzeczył, aby zawarł z powodem umowę. Kwestionował odebranie towaru. Powód nie udowodnił zaś na podstawie innych dowodów (np. zeznań świadków), że strony łączyła umowa. Nie wykazał też, że wydał towar pozwanemu. Należało więc jego powództwo oddalić – wskazał sąd.
Wyrok Sądu Rejonowego w Gdyni z 7 stycznia 2019 r., VI GC 1469/18

ZMIANY W ROZPORZĄDZENIU WS. WŁAŚCIWOŚCI URZĘDÓW SKARBOWYCH

W Dzienniku Ustaw opublikowano rozporządzenie zmieniające przepisy ws. obowiązków pozostających we właściwości naczelnika urzędu skarbowego uprawnionego do żądania ich wykonania w drodze egzekucji administracyjnej i właściwości miejscowej tego naczelnika urzędu skarbowego.

Rozporządzenie weszło w życie z końcem lutego br. i dostosowało przepisy do nowych regulacji, które wprowadzono ustawą o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193).

Resort finansów przewidział ustalenie właściwości miejscowej urzędu skarbowego uprawnionego do żądania wykonania (w drodze egzekucji administracyjnej) obowiązku wynikającego z decyzji lub postanowienia wydanego przez szefa Krajowej Administracji Skarbowej. Zgodnie z nowymi regulacjami, właściwość ta będzie określana w oparciu o miejsce zamieszkania albo adres siedziby zobowiązanego w dniu wydania decyzji/postanowienia.

Zmiany obejmują także uregulowanie właściwości wierzyciela takich obowiązków w sytuacji, gdy miejsce zamieszkania lub siedziby zobowiązanego w dniu wydania decyzji/postanowienia znajduje się poza Polską. W tych przypadkach wierzycielem ma być urząd właściwy ze względu na adres siedziby odpowiednio szefa Krajowej Administracji Skarbowej lub naczelnika urzędu celno-skarbowego.

Zmiany wprowadza rozporządzenie Ministra Finansów z 22 lutego 2019 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia obowiązków pozostających we właściwości naczelnika urzędu skarbowego uprawnionego do żądania ich wykonania w drodze egzekucji administracyjnej oraz właściwości miejscowej tego naczelnika urzędu skarbowego (Dz. U. z 2019 r., poz. 380).

WYDŁUŻENIE OKRESU NA ZŁOŻENIE CIT-8 

Termin na złożenie zeznania CIT-8 zostanie przedłużony do 31 października 2019 r. – wynika z    projektu rozporządzenia, który przygotowano w resorcie finansów. Wydłużenie terminu będzie dotyczyć przede wszystkim podatników osiągających dochody wolne o podatku.

Od początku 2018 r. na podatnikach podatku dochodowego CIT ciąży obowiązek składania zeznań podatkowych o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym (CIT-8) za pomocą tylko środków komunikacji elektronicznej. W praktyce więc każde takie zeznanie wymaga użycia elektronicznego podpisu kwalifikowanego.

Ministerstwo Finansów wskazuje, że dla mniejszych podatników taki obowiązek – niosący ze sobą dodatkowy koszt – może być utrudnieniem. Sytuację częściowo poprawić ma wydłużenie do 31 października 2019 r. terminu na złożenie CIT-8.

„Proponuje się wydłużenie terminu do złożenia zeznania CIT-8 dla określonej grupy podatników. Jednocześnie analizowane są możliwości wprowadzenia rozwiązań, zarówno na poziomie systemowym, jak i technicznym, ukierunkowanych na ułatwienie małym podmiotom, podatnikom podatku dochodowego od osób prawnych, wywiązywania się przez nich z obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego” – czytamy w uzasadnieniu projektu.

Takie rozwiązanie będzie dotyczyć podatników, których rok podatkowy rozpoczął się po 31 grudnia 2017 i zakończy się przed 1 lipca 2019 r. W projekcie wskazano też, że przedłużenie terminu ma odnosić się tylko do podatników osiągających wyłącznie dochody wolne od podatku i tych, którzy w danym roku podatkowym nie są zobowiązani do sporządzenia deklaracji lub informacji, o których mowa w art. 35 ust. 10, art. 38 ust. 1a i 1b, art. 39 ust. 1-4, art. 42 ust. 1a-4, art. 42a ust. 1 i art. 42e ust. 5 i 6 ustawy o PIT.

Wprowadzenie zmian przewiduje projekt rozporządzenia (z 28 lutego 2019 r.) Ministra Finansów w sprawie przedłużenia terminu do złożenia zeznania przez niektórych podatników osiągających dochody wolne od podatku dochodowego od osób prawnych.

NOWE UŁATWIENIA W SKŁADANIU E-SPRAWOZDAŃ I CIT-8

Źródło: Ministerstwo Finansów

  • Od 13 marca 2019 r. osoby prawne (działające poza sektorem finansowym) mogą sporządzać sprawozdania finansowe za pomocą aplikacji e-Sprawozdania Finansowe.
  • Sprawozdania te należy podpisać bezpłatnym podpisem zaufanym lub podpisem kwalifikowanym, a następnie wysłać korzystając z systemu eKRS (dotyczy tylko podmiotów wpisanych do rejestru przedsiębiorców KRS– w tym organizacji, fundacji, kół gospodyń wiejskich, OSP – które prowadzą działalność gospodarczą) lub przekazać do właściwego naczelnika urzędu skarbowego z wykorzystaniem ePUAP lub informatycznych nośników danych (dotyczy podmiotów nie wpisanych do rejestru przedsiębiorców KRS).
  • W Ministerstwie Finansów (MF) trwają również prace nad wydłużeniem terminu złożenia CIT-8 za 2018 r. dla niektórych podatników do 31 października 2019 r.
  • E-sprawozdania

Rozszerzenie funkcjonalności aplikacji e-Sprawozdania Finansowe to jedno z działań MF, które ma na celu wsparcie podmiotów w wypełnianiu ich obowiązków sprawozdawczych. Dotychczas aplikacja umożliwiała tylko sporządzanie, podpisanie i składanie sprawozdań finansowych do Szefa KAS przez przedsiębiorców – podatników PIT.

Od 13 marca 2019 r. aplikacja e-Sprawozdania Finansowe pozwala również na sporządzenie i podpisanie sprawozdania finansowego przez inne jednostki, w szczególności osoby prawne. Ułatwienie jest dedykowane podmiotom wpisanym do rejestru przedsiębiorców KRS, jednak nie ma ograniczeń w użyciu aplikacji przez jednostki niewpisane do rejestru przedsiębiorców KRS.

W przypadku podmiotów wpisanych do rejestru przedsiębiorców KRS, sprawozdania należy podpisać bezpłatnym podpisem zaufanym lub podpisem kwalifikowanym. Aby wysłać sprawozdanie przygotowane w aplikacji e-Sprawozdania Finansowe, należy wygenerowany i podpisany plik xml pobrać na swój komputer i wysłać korzystając z udostępnianego przez Ministerstwo Sprawiedliwości systemu eKRS. Podmioty te nie są już zobowiązane do dodatkowego przekazywania sprawozdań finansowych do naczelników urzędów skarbowych.

Osoby prawne niewpisane do rejestru przedsiębiorców KRS (np. organizacje, fundacje, koła gospodyń wiejskich, OSP – nieprowadzące działalności gospodarczej) mogą sporządzać sprawozdanie finansowe w dowolnej elektronicznej formie (pdf., doc., jpg. lub za pomocą aplikacji e-Sprawozdania Finansowe w formie xml), następnie podpisać je bezpłatnym podpisem zaufanym lub podpisem kwalifikowanym i przekazać bezpośrednio do urzędu skarbowego z wykorzystaniem e-PUAP lub na nośniku danych (np. pendrive).

Kolejna grupa przedsiębiorców (spółek, ale też organizacji zawodowych, fundacji, stowarzyszeń, kół gospodyń wiejskich, czy OSP) uzyskuje więc wsparcie MF w wywiązaniu się z ustawowych obowiązków.

Więcej o e-sprawozdaniach finansowych na www.podatki.gov.pl/e-sprawozdania-finansowe (link otwiera nowe okno w innym serwisie).

ZMIANY W VAT PRZYJĘTE – ZAPŁATA TYLKO NA ZGŁOSZONY RACHUNEK

Rząd przyjął  projekt zmian w VAT. We wrześniu zacznie działać specjalny rejestr podatników VAT. Będą tam podane również numery rachunków bankowych przedsiębiorców. Zapłata na inne konto nie będzie mogła być kosztem podatkowym.

Wykaz podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT będzie prowadzony w formie elektronicznej przez szefa Krajowej Administracji Skarbowej. Dostęp do danych będzie bezpłatny.  Wykaz ma zminimalizować ryzyko nieświadomego udziału podatników w karuzelach VAT i ograniczyć wyłudzenia podatków.

Wykaz ma zawierać także dane podatników, których naczelnik urzędu skarbowego nie zarejestrował do VAT oraz tych, których wykreślono z rejestru. Znajdą się tam także dane przedsiębiorców, których rejestracja do celów VAT została przywrócona oraz podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni i zwolnieni z tego podatku. Korzystający z wykazu podatnicy będą mieli dostęp do informacji o aktualnym statusie rejestracji kontrahentów na wybrany dzień za pomocą określonego kryterium dostępu, tj. po numerze NIP lub fragmencie nazwy (nazwiska) wyszukiwanego podmiotu. Można też będzie prześledzić całą historię rejestracji kontrahentów do celów VAT. Obejmie ona pięć lat wstecz.

Wykaz ma być prowadzony przez szefa KAS na stronie Ministerstwa Finansów. Dostęp do danych ma być także możliwy za pośrednictwem systemu teleinformatycznego Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Zgodnie z projektem, wykaz będzie zawierał również informacje dotyczące numerów rachunków bankowych przedsiębiorcy związane z prowadzona działalnością gospodarczą, wskazanych w zgłoszeniu identyfikacyjnym lub zgłoszeniu aktualizacyjnym. Podatnicy będą musieli dokonywać płatności z tytułu określonych transakcji na rachunek bankowy zawarty w wykazie.

Jeśli kontrahent podatnika dokona płatności za fakturę na niezgłoszony rachunek bankowy, nie będzie mógł zaliczyć tej wpłaty do kosztów uzyskania przychodów. Rząd zakłada także wprowadzenie odpowiedzialności solidarnej nabywcy w przypadku zapłaty przez niego należności na inny rachunek – do kwoty podatku VAT związanego z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Regulacje te mają dotyczyć wyłącznie płatności przekraczających 15 tys. zł.

W przyjętym projekcie przewidziana jest także możliwość uwolnienia się od tych konsekwencji. Podatnik będzie musiał złożyć zawiadomienie o zapłacie należności na rachunek spoza wykazu do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w ciągu 3 dni od dnia zlecenia przelewu. Odpowiedzialność solidarna ma być również wyłączona w przypadku, gdy podatnik dokona zapłaty z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Nowe przepisy mają wejść w życie 1 września 2019 r., z wyjątkiem części zapisów, które zaczną obowiązywać z dniem ogłoszenia. Natomiast regulacje, z których wynikają negatywne konsekwencje w przypadku zapłaty na rachunek inny niż ujawniony w wykazie – mają obowiązywać od 1 stycznia 2020 r. Ma to zapewnić  przedsiębiorcom odpowiedni czas na przygotowanie się do zmian.

Uzależnienie prawa do zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów od zapłaty na zgłoszony rachunek to zła wiadomość dla wielu firm. W rezultacie tych zmian, podatnicy będą zmuszeni do weryfikowania statusu rachunku kontrahenta w praktyce przy każdej płatności, co będzie wiązać się z koniecznością poświęcenia na to dodatkowej pracy.

Projekt zakłada możliwość zgłoszenia przez podatnika danych rachunku kontrahenta nieznajdującego się w wykazie do właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego. Aby zaliczyć tego rodzaju płatność do kosztów uzyskania przychodów trzeba będzie zawiadomić fiskusa o nowym rachunku kontrahenta w terminie 3 dni od dnia zlecenia przelewu.

ZDUBLOWANE WPISY PRZEDSIĘBIORCÓW ZNIKNĄ Z CEIDG

Ministerstwo Przedsiębiorczości i Technologii za pośrednictwem poczty wysyła pisma do posiadaczy podwójnych wpisów, z prośbą o ich uporządkowanie.

Jeżeli przedsiębiorca nie dokona tego do końca kwietnia br. niekompletny wpis zostanie usunięty. Jeżeli oba wpisy jednego przedsiębiorcy będą posiadały braki, to może tak się zdarzyć, że zostanie on całkowicie usunięty z CEIDG.

Przedsiębiorca, aby sprawdzić czy ma „zdublowane” (aktywne lub zawieszone) wpisy w CEIDG powinien skorzystać z wyszukiwarki przedsiębiorców, która jest dostępna na stronie www.firma.gov.pl

UWAGA – FAŁSZYWE MAILE INFORMUJĄCE O WSZCZĘCIU KONTROLI

Źródło: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Warszawie ostrzega: w ciągu ostatnich godzin wielu podatników otrzymało na swoje skrzynki e-mail wiadomości od „urzędu skarbowego” informujące o rzekomym „zamiarze wszczęcia kontroli skarbowej”. Wiadomości te są wysyłane z różnych adresów i podpisane przez „Inspektora kontroli”.

Zwracamy uwagę, że urzędy skarbowe nigdy nie informują podatników za pośrednictwem poczty elektronicznej o zamiarze wszczęcia kontroli.Prosimy zatem nie reagować na otrzymane wiadomości i nie otwierać załączników dołączonych do wiadomości, gdyż mogą one zawierać szkodliwe oprogramowanie.

INTERPRETACJE KRAJOWEJ INFORMACJI SKARBOWEJ

W związku z problemami dotyczącymi zaliczania w koszty działalności firmy – kosztów używania samochodów do celów działalności gospodarczej poniżej przedstawiam odpowiedzi Krajowej Informacji Skarbowej w ww. sprawie:

  1. Podatnik prowadzący działalność gospodarczą będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zawiera w grudniu 2018 r. umowę leasingu operacyjnego dotyczącą samochodu osobowego o wartości 200.000 zł. Płatności dokonuje za pośrednictwem rachunku bankowego. Podatnik wykorzystuje pojazd zarówno do celów osobistych jak i celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W jakiej części raty leasingowe oraz wydatki eksploatacyjne (paliwo) poniesione w 2019 r. mogą być ujęte w kosztach podatkowych?

Opłaty wynikające z umowy leasingu operacyjnego (opłata wstępna, raty leasingowe) są kosztem uzyskania przychodu w wysokości 100% poniesionych wydatków, bowiem umowa leasingu została zawarta przed dniem 1 stycznia 2019 r.

Natomiast wydatki poniesione w 2019 r. w związku z używaniem tego samochodu (np. na zakup paliwa) w części 25% nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodów. Wydatki te obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Podstawa prawna:  art. 23 ust. 1 pkt 46a, ust. 5a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2018 r., poz. 1509, ze zm.).

  1. Podatnik prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Posiada prywatny samochód osobowy, który jednocześnie wykorzystuje do celów działalności gospodarczej. Samochód nie jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Wydatki związane z nabyciem pojazdu nie były kosztem podatkowym, a wydatki eksploatacyjne księgowane były do końca 2018 r. poprzez ewidencję przebiegu pojazdu. Czy od 1 stycznia 2019 r. wydatki związane z używaniem takiego pojazdu będą kosztem podatkowym? Czy powinna być nadal prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu?

W przypadku samochodu osobowego, który jest własnością podatnika – kosztem uzyskania przychodów będzie 20% poniesionych wydatków związanych z używaniem samochodu do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki te obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Podatnik nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych.

Podstawa prawna:  art. 23 ust. 1 pkt 46, ust. 5a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2018 r., poz. 1509, ze zm.).

Opracowała: Maria Mołodzińska

Marek Nowak
Marek Nowak
Artykuły: 63