INFORMACJA PODATKOWA II 2020

NOWE MOŻLIWOŚCI W USŁUDZE TWÓJ E-PIT OD TEGO ROKU

Rozpoczęła się – od 15 lutego – akcja składania rocznego PIT za 2019 r. będzie trwać od do 30 kwietnia 2020 r.

Osoby, które nie prowadzą działalności gospodarczej, oprócz dostępnych w ubiegłym roku zeznań PIT-37 i PIT-38, będą mogły złożyć również PIT-28 i PIT-36.

Dodatkowo usługa będzie m.in. uwzględniać ulgę w PIT dla osób do 26. roku życia i podawać informację o stanie zwrotu nadpłaty podatku.

Oprócz rozliczenia rocznego PIT w usłudze Twój e-PIT podatnicy – jak co roku – mogą skorzystać również z systemu e-Deklaracje i papierowych formularzy PIT, które są dostępne w każdym urzędzie skarbowym. Usługa Twój e-PIT będzie dostępna wyłącznie na podatki.gov.pl.

PIT-28 i PIT-36 – Zeznania PIT-28 będą dostępne dla osób, które rozliczają np. przychody z umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, a także ze sprzedaży przetworzonych produktów roślinnych i zwierzęcych. Zeznania PIT-36 będą udostępnione dla osób, które m.in. rozliczają przychody z najmu, z emerytur i rent z zagranicy. PIT-36 i PIT-28 nie będą zawierać informacji dot. działalności gospodarczej.

Podatnicy znajdą już w PIT-28 i PIT-36 dane z ubiegłorocznego zeznania i te, które urząd skarbowy posiada na temat ich dochodów, np. wpłacane zaliczki na podatek zryczałtowany za najem. Należy jednak pamiętać, aby zawsze sprawdzić i uzupełnić swoje rozliczenie, a następnie zaakceptować i pobrać Urzędowe Poświadczenie Odbioru (UPO).

Ważne – PIT-28 za 2019 r. można składać w usłudze Twój e-PIT od 15 lutego do 2 marca 2020 r. Ponieważ PIT-28 wypełnia się tylko indywidualnie, to również składając go za pośrednictwem usługi nie można skorzystać z preferencji podatkowych, takich jak wspólne rozliczenie z małżonkiem lub jako rodzic samotnie wychowujący dziecko. Rozliczenie roczne na formularzach PIT-28 i PIT-36 (w przeciwieństwie do rozliczenia na PIT-37 lub PIT-38) nie zostanie automatycznie zaakceptowane 30 kwietnia 2020 r.

Ulga dla dzieci i dla osób do 26. roku życia

Inną nowością w usłudze Twój e-PIT w tym roku będzie automatyczne uwzględnianie ulgi dla dzieci powyżej 18. roku życia (jeżeli dziecko studiuje lub jest doktorantem) i dla dzieci urodzonych w 2019 r. Podobnie będzie z wprowadzoną w 2019 r. tzw. ulgą dla młodych (czyli dla osób do 26. roku życia), wpisywaną automatycznie na podstawie informacji z PIT-11 (w 25. wersji formularza):

• jeśli podatnik nie złożył pracodawcy oświadczenia o objęciu jego przychodów ulgą w 2019 roku i pracodawca pobrał zaliczki na podatek – wówczas otrzyma e-PIT z wyliczoną ulgą dla młodych i informacją o zaliczce, którą pracodawca pobrał, a której zwrot przysługuje podatnikowi,
• jeśli dochody podatnika w całości są objęte ulgą, to po zalogowaniu w usłudze otrzyma taką informację i nie musi wówczas składać PIT. Uwaga: jeśli jednak ma dodatkowe dochody (np. z najmu) do samodzielnego wykazania w zeznaniu podatkowym, wówczas uzupełnia i wysyła swój e-PIT,
• jeśli oprócz dochodów, które są objęte ulgą dla młodych, podatnik posiadał także inne dochody podlegające opodatkowaniu (i np. przekroczył próg, objęty ulgą) – to wówczas zostanie mu udostępnione zeznanie PIT w usłudze.

Stan zwrotu nadpłaty i mikrorachunek – W usłudze Twój e-PIT, już od końca lutego będzie  informacja o stanie zwrotu nadpłaty przez urząd skarbowy. Z kolei ci, którzy w swoim e-PIT będą mieć kwotę do zapłaty, będą mogli zapłacić podatek na obowiązujący od 1 stycznia 2020 r. indywidualny rachunek podatkowy (tzw. mikrorachunek podatkowy). To jeden, stały, indywidualny rachunek podatnika, który służy do wpłat podatków PIT, CIT i VAT do urzędu skarbowego. Taki mikrorachunek będzie automatycznie wskazany osobom, które będą płacić online w usłudze Twój e-PIT.

Wspólne uwierzytelnianie małżonków – W tegorocznej usłudze nastąpią zmiany na etapie uwierzytelnienia się do usługi w przypadku wspólnego rozliczenia się małżonków. W przypadku kwoty 0 (zero) podatnik będzie podawać imię ojca małżonka.

KOMUNIKAT MINISTERSTWA FINANSÓW

„Ostrzegamy przed fałszywymi wiadomościami e-mail, które zawierają informacje o pomyślnie wysłanych zeznaniach do systemu e-Deklaracje Ministerstwa Finansów (MF).

Iinformujemy, że udostępnione przez Krajową Administracje Skarbową (KAS) zeznania podatkowe PIT-37, PIT-38, PIT-36 i PIT-28 dostępne są wyłącznie w usłudze Twój e-PIT na stronie podatki.gov.pl.

MF i KAS nie wysyłają do podatników żadnych widomości e-mail podczas składania zeznań podatkowych. Takie informacje trzeba usuwać bez otwierania ich.”

VAT KWARTALNY OD 1 STYCZNIA 2020 R.

Podatnicy rozliczający się w 2019 roku kwartalnie w podatku VAT w związku ze zmianami przepisów powinni sprawdzić, czy nie są zobowiązani do rozliczeń miesięcznych począwszy od rozliczenia za styczeń 2020 r.

W związku ze zmianami przepisów od 1.11.2019 r. dotyczącymi wprowadzenia obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności w stosunku do towarów wymienionych w nowo dodanym   załączniku nr 15 do ustawy o VAT oraz likwidacją załączników do ustawy nr 11, 13 i 14    wprowadzono zasadę, że z rozliczenia kwartalnego nie będą m.in. mogli korzystać podatnicy którzy w danym kwartale lub w poprzedzających go 4 kwartałach dokonali dostawy towarów lub świadczenia usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, chyba że łączna wartość tych czynności bez kwoty podatku nie przekroczyła, w żadnym miesiącu z tych okresów, kwoty 50 000 zł – art. 99 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT.

W art. 99 ust. 3b ustawy o VAT zastrzeżono jednak, że za dostawę towarów, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, nie uznaje się dostawy towarów, o których mowa w poz. 92 tego  załącznika, jeżeli:

1. dostawa ta jest dokonywana na stacjach paliw lub stacjach gazu płynnego do standardowych zbiorników pojazdów;
2. dostawy tej dokonuje podatnik dostarczający gaz przewodowy za pośrednictwem własnych sieci przesyłowych lub dystrybucyjnych.

Pozycja 92 załącznika nr 15 do ustawy o VAT dotyczy benzyn silnikowych, olejów napędowych, gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych – w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Z powyższych regulacji wynika, że podatnicy którzy w danym kwartale lub w poprzedzających go 4 kwartałach dokonali dostawy towarów lub świadczenia usług, wskazanych w załączniku nr 15 do ustawy, gdy łączna wartość tych czynności (dotyczących towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15) bez kwoty podatku przekroczyła, w jakimkolwiek miesiącu tych kwartałów, kwotę 50.000 zł tracą prawo do rozliczeń kwartalnych.

Do kwoty 50.000 zł netto miesięcznej sprzedaży towarów i usług z załącznika nr 15 nie wlicza się towarów wymienionych w pozycji nr 92 załącznika nr 15 do ustawy o VAT, tj. benzyn silnikowych, olejów napędowych, gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych – w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym jeżeli:

1. 1) dostawy te były dokonywane na stacjach paliw lub stacjach gazu płynnego do standardowych zbiorników pojazdów, lub
2. 2) dostawy te dokonywał podatnik dostarczający gaz przewodowy za pośrednictwem własnych sieci przesyłowych lub dystrybucyjnych.

Ponadto zgodnie z art. 99 ust. 3b ustawy o VAT: w przypadku gdy łączna wartość dostaw        towarów, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, bez kwoty podatku przekroczyła kwotę, o której mowa w ust. 3a, podatnicy, o których mowa w ust. 2 i 3, są obowiązani do składania deklaracji podatkowych za okresy miesięczne począwszy od rozliczenia za pierwszy miesiąc kwartału:

1. w którym przekroczono tę kwotę – jeżeli przekroczenie kwoty nastąpiło w pierwszym lub drugim miesiącu kwartału; w przypadku gdy przekroczenie kwoty nastąpiło w drugim miesiącu kwartału, deklaracja za pierwszy miesiąc kwartału jest składana w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po drugim miesiącu kwartału;
2. następujący po kwartale, w którym przekroczono tę kwotę – jeżeli przekroczenie kwoty nastąpiło w trzecim miesiącu kwartału.

Uwzględniając fakt, że przepisy dotyczące załącznika nr 15 weszły w życie z dniem 1 listopada 2019 r., to z powyższych regulacji wynikałoby, że podatnik, który w jakimkolwiek miesiącu 2019 r. lub w jakimkolwiek miesiącu ostatniego kwartału roku 2018 (październik-grudzień)    dokonał dostaw towarów lub świadczył usługi z załącznika nr 15 do ustawy o VAT na kwotę netto przekraczającą 50.000 zł był zobowiązany do rozliczania się miesięcznie już w 2019 r.

Jeżeli podatnicy przekroczyli wskazany przez ustawodawcę pułap sprzedaży tych towarów lub usług na kwotę 50.000 zł netto miesięcznie powinni za styczeń 2020 r. złożyć deklarację miesięczną VAT-7 z terminem jej złożenia do 25 lutego 2020 r. i ewentualnie wpłacić kwotę zobowiązania podatkowego wynikającego z tej deklaracji.

ZGŁOSZENIE OD 1 LUTEGO BR. DO MAŁEGO ZUS PLUS

Przypominam, że  od 1 lutego 2020 r. weszły w życie przepisy dotyczące tzw. małego ZUS plus.  Niższe składki     społeczne mogą opłacać przedsiębiorcy, których roczny przychód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w poprzednim roku kalendarzowym nie przekroczył kwoty 120.000 zł.

Aby uprawniony przedsiębiorca mógł korzystać od 1 lutego 2020 r. z małego ZUS plus,         powinien przekazać do        organu rentowego odpowiednie dokumenty zgłoszeniowe, tj.:

• wyrejestrowanie z ubezpieczeń (ZUS ZWUA) z dotychczasowym kodem tytułu ubezpieczenia, jeśli  kontynuuje działalność prowadzoną w poprzednim roku kalendarzowym,
• zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych (ZUS ZUA) albo – jeśli podlega wyłącznie ubezpieczeniu zdrowotnemu – zgłoszenie do tego ubezpieczenia (ZUS ZZA), z kodem tytułu ubezpieczenia rozpoczynającym się od 05 90 albo 05 92 – jeśli posiada rentę z tytułu niezdolności do pracy.

Dokumenty te przedsiębiorca powinien przekazać do ZUS do końca lutego 2020 r. Jednak z uwagi na to, że 29 lutego w br. przypada w sobotę, ostateczny termin na ich przekazanie     przesuwa się na pierwszy dzień roboczy, czyli           2 marca 2020 r. Taki termin obowiązuje np. przedsiębiorców, którzy w styczniu 2020 r. nie spełniali warunków do    dotychczasowego małego ZUS i byli zobowiązani do opłacenia składek za ten miesiąc na ogólnych zasadach. Również przedsiębiorcy, którzy rozpoczęli lub wznowili prowadzenie działalności gospodarczej w lutym 2020 r., powinni       dokonać zgłoszenia do ubezpieczeń w ramach małego ZUS plus w terminie do 2 marca 2020 r.

Jeżeli przedsiębiorca rozpocznie lub wznowi prowadzenie działalności gospodarczej w okresie od 23 do 29 lutego 2020 r., wówczas na dokonanie zgłoszenia do ubezpieczeń w ramach małego ZUS plus ma tylko 7 dni liczonych od dnia rozpoczęcia/wznowienia działalności (przykład).

W kolejnych latach opłacanie składek społecznych w ramach małego ZUS przedsiębiorca będzie musiał zgłosić do końca stycznia danego roku kalendarzowego (jeśli termin ten będzie krótszy niż 7 dni – to w ciągu 7 dni od powstania obowiązku ubezpieczeń). Jeżeli przejście na mały ZUS (np. po zakończeniu 24-miesięcznego preferencyjnego       opłacania składek społecznych)      nastąpi w trakcie roku kalendarzowego, na przekazanie do ZUS odpowiednich  dokumentów zgłoszeniowych przedsiębiorca będzie miał także 7 dni.

Żadnych natomiast dokumentów zgłoszeniowych nie przekazuje do ZUS przedsiębiorca korzystający w styczniu 2020 r. z dotychczasowego małego ZUS, który spełnia warunki do korzystania z małego ZUS plus od 1 lutego br.

Dokumenty rozliczeniowe – zgłaszając się do ubezpieczeń społecznych w ramach małego ZUS plus, przedsiębiorca będzie miał określone obowiązki informacyjne względem organu rentowego. Będzie on musiał przekazywać informację o obowiązującej go formie (lub formach) opodatkowania w poprzednim roku kalendarzowym, rocznym przychodzie i rocznym dochodzie z działalności gospodarczej uzyskanych w poprzednim roku kalendarzowym, a także o podstawie wymiaru składek społecznych ustalonej na dany rok kalendarzowy. Informacje te będzie musiał przekazywać w deklaracji rozliczeniowej – jeśli przedsiębiorca opłaca składki wyłącznie za siebie – lub raporcie miesięcznym – jeżeli rozlicza składki również za inne osoby ubezpieczone, składanych za styczeń danego roku kalendarzowego lub za pierwszy miesiąc rozpoczęcia lub wznowienia prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w danym roku kalendarzowym.

W 2020 r. wskazane informacje przedsiębiorca powinien przekazać w dokumentach rozliczeniowych składanych za   luty br. lub za pierwszy miesiąc rozpoczęcia/wznowienia prowadzenia działalności gospodarczej w 2020 r.

Jeżeli przedsiębiorca zgłosił się do ubezpieczeń w ramach małego ZUS w styczniu 2020 r. oraz korzysta z tej        preferencji także od 1 lutego 2020 r., to:

• powinien był przekazać za siebie za styczeń 2020 r. deklarację ZUS DRA oraz jej cz. II (albo raport ZUS RCA oraz jego cz. II), w której wykazał roczny przychód z tytułu działalności gospodarczej uzyskany w 2019 r. oraz podstawę wymiaru składek społecznych ustaloną na styczeń 2020 r.,
• za luty 2020 r. powinien przekazać deklarację ZUS DRA oraz jej cz. II (albo raport ZUS RCA oraz jego cz. II), w której wykaże formy opodatkowania obowiązujące go w poprzednim roku kalendarzowym, roczny przychód i roczny dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej, w tym przychód i dochód uzyskane w okresie obowiązywania danej formy opodatkowania oraz ustaloną na dany rok kalendarzowy podstawę wymiaru składek emerytalno-rentowych.

WAŻNA INTERPRETACJA W SPRAWIE SPLIT PAYMENTU – MOŻNA WYSTAWIĆ DWIE FAKTURY I UNIKNĄĆ SPLIT PAYMENTU

Najnowsza interpretacja potwierdza, że sprzedawca może do jednego zamówienia wystawić kilka faktur i tylko na jednej umieścić sprzedaż wymagającą obowiązkowe dzielenie płatności w ramach tzw. split paymentu. Znaczenie ma bowiem wartość brutto na fakturze, a nie wartość całego zamówienia. To już kolejne stanowisko fiskusa, które nieco łagodzi restrykcyjne przepisy podatkowe w tym zakresie.

Interpretacja dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0111-KDIB3-2.4012.646.2019.1.AZ dotyczyła kwestii, czy prawidłowe jest osobne fakturowanie sprzedaży towarów ujętych w załączniku nr 15 ustawy i osobne fakturowanie pozostałych towarów.

Organ podatkowy przypomniał w niej, że obowiązek wystawiania faktur z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności” będzie istnieć, jeżeli łącznie spełnione będą trzy warunki, tj. faktura:

• będzie wystawiana na kwotę należności ogółem (kwotę brutto) przekraczającą 15 tys. zł    lub jej równowartość,
• będzie dokumentować dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w dodanym załączniku nr 15 do ustawy o VAT,
• czynności będą dokonywane na rzecz podatnika.

Podział transakcji dla celów VAT jest możliwy. Oznacza to zatem, że nie ma przeszkód, aby sprzedawca w ramach realizacji jednego zamówienia dokonywał odrębnego fakturowania sprzedaży towarów ujętych w załączniku nr 15 do ustawy oraz sprzedaży towarów spoza tego załącznika. Organ podatkowy uznał, że sprzedawca może więc wystawić odrębne faktury. Jedna z nich będzie odnosić się do dostawy towarów objętych załącznikiem nr 15 do ustawy, druga zaś do sprzedaży towarów spoza załącznika nr 15 do ustawy. Dodatkowo, dyrektor KIS zwrócił uwagę, że dla dokonania zapłaty należności z zastosowaniem obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności istotne znaczenie ma wartość brutto na fakturze, a nie wartość całego zamówienia.

Wcześniej Ministerstwo Finansów rozwiało wątpliwości związane z nadgorliwym zamieszczaniem adnotacji o obowiązkowym dzieleniu płatności – na szczęście i tu obyło się bez niespodzianek. Ministerstwo wytłumaczyło, iż nabywca nie musi stosować się do przepisów mechanizmu podzielonej płatności, jeżeli transakcja nie spełnia wymogów ustawy. Innymi słowy można taki zapis na fakturze zignorować.

Warto również przypomnieć w tym miejscu o interpretacji nr 0112-KDIL2-1.4012.451.2019.1.MK. Dotyczyła ona mechanizmu podzielonej płatności przy sprzedaży usługi serwisowej samochodu. Usługa jako świadczenie kompleksowe nie jest objęta obowiązkowym split paymentem, ale części samochodowe kupowane niezależnie od niej już tak. W interpretacji organ podatkowy potwierdził, że gdy przedmiotem sprzedaży jest wyłącznie usługa serwisowa (naprawa pojazdu), to nie będzie ona objęta obowiązkiem stosowania mechanizmu podzielonej płatności.

Dyrektor KIS, zwrócił jednak uwagę, że skoro przedmiotem sprzedaży jest wyłącznie usługa, to na fakturze jako przedmiot sprzedaży powinna być wskazana wyłącznie ona. Natomiast ewentualne materiały czy wartość robocizny (tj. wartość poszczególnych składowych danej usługi) może być umieszczona poza elementami obowiązkowymi faktury, jako elementy dodatkowe np. w części informacyjnej faktury lub w osobnym dokumencie – np. w kosztorysie. Organ podatkowy podkreślił, że faktura jest dokumentem sformalizowanym, mającym odzwierciedlać faktyczne zaistniałe zdarzenie gospodarcze i nie może wprowadzać w błąd.

DOKUMENTOWANIE UNIJNYCH DOSTAW TOWARÓW

Przypominam, że w styczniu weszły w życie przepisy unijnego rozporządzenia dotyczące dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i prawa do stosowania 0-proc. VAT. Są one bardziej restrykcyjne niż krajowe – zwłaszcza, że polskie regulacje były do tej pory interpretowane dość liberalne. Prawo unijne ma jednak pierwszeństwo przed krajowym, dlatego też należy je stosować.

Sytuację zmienia rozporządzenie wykonawcze UE nr 2018/1912 z 4 grudnia 2018 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze UE nr 282/2011. Wskazuje ono wymogi, które muszą zostać spełnione, aby przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów (WDT) można było zastosować stawkę 0-proc. Chodzi o domniemanie, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium UE.

Zgodnie z art. 288 TFUE, rozporządzenie ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Jednocześnie przepisy krajowe, w szczególności art. 42 ustawy o VAT, nie muszą, a w niektórych wypadkach wręcz nie mogą zawierać transpozycji przepisów unijnych.

Dlatego od 1 stycznia 2020 r. najlepiej jest realizować wymogi, o których mowa w rozporządzeniu. Podlegają one bezpośredniemu stosowaniu, a także dają domniemanie wzmacniające prawo podatnika do korzystania z zerowej stawki VAT. W wypadku braku możliwości sprostania warunkom wynikającym z prawa unijnego, wynikającym m.in. z realiów gospodarczych w których podmiot może nie otrzymać wszystkich wymaganych dokumentów, należy stosować przepisy krajowe. Wiąże się to jednak z bardzo rygorystycznym ich przestrzeganiem, a także przeprowadzaniem weryfikacji kontrahentów wraz z należytą starannością.

Zgodnie z rozporządzeniem domniemanie WDT będzie obowiązywać w wypadkach, gdy dokonujący dostawy będzie posiadać co najmniej dwa niebędące ze sobą w sprzeczności dowody, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem i niezależne od sprzedawcy i nabywcy. Pierwszy z przypadków wskazuje art. 45a ust.1 pkt a. Zgodnie z nim dokonanie WDT domniemywa się gdy:

• sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz,
• sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a (tj. dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a, wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b.

Do dokumentów, o których mowa w ust. 3 lit. b zalicza się z kolei dowody takie jak: polisa ubezpieczeniowa wysyłki, dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia, poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Podatnicy powinni dążyć do realizacji wymogów, jakie stawia art. 45a rozporządzenia. W pierwszej kolejności powinni zweryfikować, czy są w stanie uzyskiwać wymagane dokumenty od właściwych podmiotów. Rozporządzenie nie przewiduje należytej staranności w ubieganiu się o wskazane dokumenty, dlatego tylko i wyłącznie ich rzeczywiste posiadanie da skutek prawny w świetle regulacji unijnych.

Nowe przepisy rozporządzenia unijnego wprowadzają standard dokumentacyjny dotyczący stawki 0-proc. dla WDT, który jest znacznie mniej liberalny niż polskie przepisy i praktyka orzecznicza. Wielu przedsiębiorców twierdzi, że byłoby im bardzo trudno pozyskać taką dokumentację jaka jest wymagana przez przepisy rozporządzenia, a w wielu przypadkach byłoby to niemożliwe. W związku z tym pozytywnie zostały przyjęte zapewnienia Ministerstwa Finansów, że wystarczy gromadzenie dokumentacji WDT wymaganej przez przepisy polskiej ustawy o VAT. Przepisy polskiej ustawy o VAT, nie dość, że w tym przypadku znacznie bardziej liberalne niż nowe przepisy unijne, były do tej pory dość łagodnie interpretowane. Miejmy nadzieję, że organy podatkowe i sądy utrzymają dotychczasową praktykę interpretacyjną i nie będziemy świadkami zmiany wykładni przepisów

FAKTURY KORYGUJĄCE  –  WĄTPLIWOŚCI

Faktura korygująca musi dotrzeć do odbiorcy, a ten musi potwierdzić jej otrzymanie. Bez tego wystawca dokumentu nie skoryguje rozliczeń VAT. Przepisy nie precyzują jednak, o jakie dowody chodzi. Najnowsza interpretacja wskazuje, że fiskus zaakceptuje każdy rodzaj potwierdzenia. Otrzymanie faktury to jednak coś innego niż zapoznanie się z jej treścią.

Podatnik powinien podejmować działania mające na celu uzyskanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę. Pojęcia otrzymania faktury nie należy jednak rozumieć zawężająco, jako samego dostarczenia jej do nabywcy, lecz jako dostarczenie jej nabywcy i zapoznanie się przez niego z treścią dokumentu. Taki wniosek wynika z wydanej niedawno interpretacji dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0111-KDIB3-3.4012.534.2019.1.PJ.

Dotyczyła ona odpowiedzi na pytanie, czy w przypadku otrzymania drogą mailową potwierdzenia odbioru wiadomości, która w załączeniu zawierała fakturę korygującą w formacie pdf, można uznać, że podatnik posiada potwierdzenie otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługi.

Dyrektor KIS zwrócił uwagę, że potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług, ponieważ zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku u dostawcy. Wyjaśnił również, że podatnik powinien podejmować działania mające na celu uzyskanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę. Obniżenie podatku należnego bez posiadania stosownego potwierdzenia jest bowiem możliwe jedynie w przypadku, gdy uzyskanie takiego potwierdzenia w rozsądnym terminie jest niemożliwe lub nadmiernie utrudnione. W takiej sytuacji podatnik musi jednak posiadać dokumentację potwierdzającą próbę doręczenia faktury korygującej oraz wykazać, że rzeczywiście doszło do obniżenia podstawy opodatkowania oraz że dochował należytej staranności celem upewnienia się, że nabywca jest w posiadaniu korekty faktury i że się z nią zapoznał. Organ podatkowy zaznaczył dodatkowo, że przepisy ustawy o VAT nie precyzują, w jakiej formie nabywca ma dokonać potwierdzenia odbioru faktury korygującej. Istotne jest jednak, aby sprzedawca towarów lub usług, dla celów rozliczenia podatku należnego od sprzedaży, posiadał informację, z której jednoznacznie by wynikało, że nabywca otrzymał fakturę korygującą sprzedaż.

Od pewnego czasu organy podatkowe potwierdzają, że w przypadku faktury korygującej dostarczanej drogą elektroniczną, takim dowodem potwierdzenia odbioru może być informacja o otrzymaniu przez nabywcę faktury korygującej mailem. Chodzi tu o potwierdzenie automatyczne, generowane w momencie odbioru wiadomości mailowej.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej prezentował już podobne, a nawet bardziej liberalne, stanowisko w innych interpretacjach. W interpretacji nr 0114-KDIP1-3.4012.51.2019.1.JG z 15 lutego 2019 r. organ podatkowy uznał, że w przypadku faktur korygujących in minus wystawianych przez podatnika w formie elektronicznej, które zostaną udostępnione przez wystawcę (za uprzednią zgodą klienta) na jego indywidualnym koncie w panelu klienta i które zostaną dodatkowo przesłane jako załączniki do wiadomości elektronicznej, momentem uzyskania potwierdzenia otrzymania faktur przez klienta będzie mogła być uznawana przez wystawcę chwila umieszczenia dokumentów w portalu.

Warto jednak zwrócić uwagę na wydany przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrok z 5 lutego 2019 r., sygn. akt I FSK 230/17. Sąd potwierdził w nim, że ewentualny brak otrzymania komunikatu zwrotnego o dostarczeniu wiadomości przy równoczesnym braku otrzymania komunikatu o błędzie w procesie dostarczania wiadomości (e-mail), nie może być uznany za potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez kontrahenta.

Podatnik powinien w takich sytuacjach wskazać na okoliczności, które świadczyłyby o tym, że podjął jakiekolwiek działania zmierzające do uzyskania potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towarów. Istotne jest zatem dochowanie należytej staranności, aby upewnić się, że kontrahent jest w posiadaniu korekty faktury i że zapoznał się z jej treścią.

USTALANIE ZALICZEK W PRZYPADKU ZATORÓW  – PROJEKTOWANE ZMIANY

W ustawie o podatku dochodowym zmodyfikowane zostaną regulacje dotyczące ustalania zaliczek w przypadku wystąpienia zatorów płatniczych – wynika z przygotowanego przez Ministerstwo Finansów projektu nowelizacji. Resort chce wskazać wprost, że przepisy mają zastosowanie zarówno do zaliczek miesięcznych, jak i kwartalnych.

Nowelizacja będzie dotyczyć art. 44 ust. 17 ustawy o PIT. W projekcie, który trafił już do Sejmu, przewidziano bezpośrednie wskazanie, że przepisy ws. zmniejszenia lub zwiększenia podstawy opodatkowania w przypadku nieregulowania należności wynikających z transakcji handlowych mają zastosowanie wobec zaliczek miesięcznych i kwartalnych.

Projektodawcy proponują też rezygnację z odsyłania do art. 44 ust. 3a, ust. 3c i ust. 3d, w przypadku których nie stosuje się przepisów ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych.

„Wykreślone przepisy regulują zasady obliczania zaliczek przez podatników uzyskujących przychody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy, z emerytur i rent z zagranicy, z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2, 4, i 6–9 ustawy o PIT. Przychody z działalności wykonywanej osobiście powstają w momencie ich otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, o czym wprost stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o PIT” – czytamy w uzasadnieniu projektu.

Wprowadzenie zmian przewiduje rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw. Projekt trafił do Sejmu 6 lutego 2020 r. Większość nowych przepisów ma wejść w życie 1 kwietnia 2020 r.

SPRZEDAŻ AUTA PO LEASINGU BEZ VAT

Sprzedaż samochodu osobowego, który jest przedmiotem leasingu operacyjnego a po wykupie zostanie przeznaczony na cele prywatne i nie będzie dalej wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT. Sprzedający nie będzie występował w charakterze podatnika VAT. Potwierdza to dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

Organ interpretacyjny tym samym potwierdził prawidłowość stanowiska osoby, która wystąpiła o wydanie interpretacji indywidualnej. Z opisu stanu faktycznego wynikało, że wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie tworzenia oprogramowania. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi księgę przychodów i rozchodów metodą uproszczoną i płaci podatek liniowy. Obecnie wykorzystuje samochód osobowy zgodnie z umową leasingu operacyjnego w prowadzonej działalności gospodarczej. Umowa ta spełnia warunki określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Comiesięczne raty leasingowe ujmowane są w kosztach działalności na podstawie otrzymywanych faktur w kwocie netto powiększonej o kwotę VAT niepodlegającej odliczeniu w wysokości 50 proc.

Wykup samochodu z leasingu – zgodnie z warunkami umowy leasingu po jej zakończeniu przysługuje prawo wykupu pojazdu. Możliwość nabycia wynika z umowy, ale jest odrębną czynnością. Faktura dokumentująca wykup będzie wystawiona na leasingobiorcę, osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Wnioskodawca planuje wykupić przedmiot leasingu (samochód) po zakończeniu umowy, ale nie zamierza wykorzystywać go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Chce przeznaczyć go w momencie wykupu na cele osobiste, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Rozważa możliwość sprzedaży tego auta, jednak nie wcześniej niż przed upływem co najmniej sześciu miesięcy licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpi moment wykupu. Poniesiona tytułem nabycia opłata nie zostanie zaliczona do podatkowych kosztów uzyskania przychodów, ani nie zostanie odliczony podatek naliczony.

Kwestia opodatkowania VAT – podatnik chciał się wiedzieć, czy sprzedaż samochodu, który został wykupiony od leasingodawcy w późniejszym okresie nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług. Jego zdaniem, nie będzie podlegała, bo do sprzedaży samochodu wykupionego z leasingu na cele prywatne nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, a sprzedaż samochodu stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności.

Organ podatkowy uznał jego stanowisko za prawidłowe. Przypomniał, że z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jednoznacznie wynika, że dostawa towarów, co do zasady, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynność ta jest wykonywana odpłatnie. Ustawodawca jednakże przewidział od tej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy. Jak zaznaczył organ, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Decydujący status sprzedawcy samochodu – co istotne, dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy jest dokonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Tak więc, dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym zaś do określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Właściwym zatem jest wyłączenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W tym kontekście nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w sytuacji, gdy po wykupie przedmiotowego samochodu przeznaczonego na cele prywatne wnioskodawca dokona jego sprzedaży, to czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ realizując ją nie wystąpi on w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Interpretacja z 19 lipca 2019 r., nr 0115-KDIT1-2.4012.325.2019.1.ADStyczeń 2020

NOWE ROZPORZĄDZENIE DOTYCZĄCE JPK_VAT

W bieżącym roku, jak już wspominałam,  podatnicy podatku VAT zaczną składać nowe pliki JPK_VAT, które będą obejmować zarówno deklarację, jak i ewidencję. Z początkiem kwietnia 2020 r. duże firmy, które są podatnikami VAT, zostaną zobowiązane do składania nowego JPK_VAT. W lipcu obowiązek obejmie także pozostałych podatników VAT.

Dotychczasowe deklaracje VAT-7 i VAT-7K będą przesyłane razem z informacją dotyczącą ewidencji – w jednym dokumencie elektronicznym. W praktyce obowiązywać będą dwa warianty: JPK_VAT7M – dla podatników rozliczających się miesięcznie; JPK_VAT7K – dla podatników rozliczających się kwartalnie. Szczegółowe elementy nowego JPK_VAT określono w nowym rozporządzeniu. Zmiany wprowadza rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 1988). Rozporządzenie wejdzie w życie 1 kwietnia 2020 r.

Nowy plik JPK_VAT podatnicy będą wysyłać w terminie właściwym do złożenia deklaracji VAT. W przypadku podatników rozliczających VAT miesięcznie, będzie to jeden dokument obejmujący część deklaracyjną i ewidencyjną, natomiast podatnicy rozliczający podatek VAT kwartalnie będą składać JPK_VAT za okresy miesięczne, przy czym za dwa pierwsze miesiące kwartału nie będą wypełniać części dotyczącej deklaracji.

Zgodnie z ww. rozporządzenia od 1 kwietnia 2020 r. ewidencja sprzedaży zawierać będzie m.in. oznaczenia identyfikujące dostawy niektórych towarów i świadczonych usług oraz oznaczenia dowodów sprzedaży. W związku z tym, że ewidencja sprzedaży będzie zawierała poniższe oznaczenia – konieczne będzie umieszczanie ich na fakturze sprzedaży np.:

• urządzenia elektroniczne oraz części i materiały do nich wyłącznie określone w poz. 7-9, 59-63, 65, 66, 69 i 94-96 załącznika nr 15 do ustawy o VAT – 06
• pojazdy oraz części samochodowe o kodach wyłącznie CN 8701-8708 oraz CN 8708 10-8708 09 – 07
• budynki budowle i grunty – 10
• sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju SW
• usługi niematerialne: wyłącznie doradcze, księgowe, prawne, zarządcze, szkoleniowe, marketingowe, firm centralnych (head offices), reklamowe, badania rynku i opinii publicznej, w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych – 12
• usługi transportowe i gospodarki magazynowej – sekcja H PKWiU 2015 symbol ex 49.4, ex 52.1 – 13
• transakcje, w których zachodzą powiązania miedzy nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub świadczonych usług – TP

Oznaczenia dowodów sprzedaży

Nazwa dowodu sprzedaży	Obowiązkowe oznaczenie
dokument zbiorczy wewnętrzny zawierający sprzedaż z kas rejestrujących	RO
dokument wewnętrzny	WEW
faktura wystawiona na zasadach określonych w art. 106b ust. 3 ustawy o VAT (wystawiona na żądanie nabywcy zgłoszone w ciągu 3 m-cy od wykonania usługi,sprzedaży towaru)	FP
faktura wystawiona przez podatnika, który wybrał metodę kasową rozliczeń	MK
zgłoszenie celne lub deklaracja importowa, o której mowa w art. 33 b ustawy o VAT dokumentujące import towarów rozliczany zgodnie z art. 33A ustawy o VAT	IMP_33a
faktura objęta mechanizmem podzielonej płatności	MPP

2. Ewidencja zakupu – nowe oznaczenia dowodów nabycia

Ewidencja zakupu, w odróżnieniu od ewidencji sprzedaży, nie będzie posiadała specjalnych oznaczeń identyfikujących nabycie poszczególnych towarów czy usług. Jednakże wprowadzony zostanie obowiązek odpowiedniego oznaczania dowodów nabycia.

Nazwa dowodu nabycia	Obowiązkowe oznaczenie
faktura wystawiona przez podatnika będącego dostawcą, który wybrał metodę kasową rozliczeń	MK
faktura VAT RR	VAT RR
faktura od podatnika rozliczającego się w formie ryczałtu	TX
duplikat faktury	DF
dokument wewnętrzny	WEW
faktura uproszczona	FU
faktura objęta mechanizmem podzielonej płatności	MPP

Trudno stwierdzić czy organy podatkowe będą karać podatników za błędy polegające na nieprawidłowym stosowaniu specjalnych oznaczeń identyfikujących dostawy poszczególnych towarów oraz świadczone usługi lub oznaczeń dowodów sprzedaży i zakupu. Należy jednak podkreślić, że ustawa z dnia 4 lipca 2019r. o zmianie ustawy o VAT oraz niektórych innych ustaw zakłada wprowadzenie sankcji w wysokości 500 zł za błędy w wypełnianiu JPK.

Opracowała:
Maria Mołodzińska